Emmanuel Kant

Non exchangeable & non refundable

Non exchangeable & non refundable

non exchangeable - non refunndable

Non exchangeable & non refundable

Οι Πρόοδοι της Μεταφυσικής εκδόθηκαν το 1804 με επιμέλεια του Friedrich Theodor Rink και αποτελούν τη σύνθεση των τριών χειρογράφων που συνέταξε ο Καντ για το διαγωνισμό δοκιμίου που είχε προκηρύξει η Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου με θέμα: Ποιες είναι οι πραγματικές πρόοδοι της Μεταφυσικής στη Γερμανία από την εποχή του Leibniz και του Wolff, επιδιώκοντας ουσιαστικά μια αποτίμηση της ιστορικής σπουδαιότητας της κριτικής φιλοσοφίας.

Ο Καντ είχε ήδη ολοκληρώσει την τριλογία του με την έκδοση της τρίτης Κριτικής, και είχε εμπλακεί σε μια δημόσια αντιπαράθεση με τους θιασώτες του δογματικού ορθολογισμού, με αφορμή την πολεμική τού Eberhard. Ο διαγωνισμός της Ακαδημίας τού προσέφερε λοιπόν την ευκαιρία να αποσαφηνίσει το μεταφυσικό του εγχείρημα αντιπαραβάλλοντάς το προς την παραδοσιακή οντολογία. Ορίζοντας τη Μεταφυσική ως την επιστήμη της μετάβασης από τη γνώση του αισθητού σ’ εκείνη του υπεραισθητού, η οποία δεν αποτελεί μια προοδευτική εξέλιξη αλλά μια υπέρβαση, που ολοκληρώνεται με την κριτική φιλοσοφία, θα επεξεργαστεί τρία διαφορετικά κείμενα, αλλά τελικά δεν θα συμμετάσχει.

Θα κληροδοτήσει ωστόσο ένα μείζον έργο για την κατανόηση του κριτικισμού, που αποτελεί τη σημαντικότερη απόπειρα επισκόπησης της υπερβατολογικής φιλοσοφίας στο σύνολό της, θεωρώντας την πλέον όχι ως απλή προπαιδευτική διδασκαλία, αλλά ως ολοκληρωμένο μεταφυσικό σύστημα.

«Η παιγνιώδης σοβαρότητα του ύφους του σύντομου αυτού έργου αφήνει τον αναγνώστη σε αμφιβολία σχετικά με το εξής: Είχε πρόθεση ο κ. Kant να καταστήσει περίγελο τη μεταφυσική ή αξιόπιστο τον πνευματισμό;» (M. Mendelson) Η παραπάνω αναφορά του Mendelson συνοψίζει και τον ερμηνευτικό τρόπο που έχει προσλάβει η καντιανή βιβλιογραφία τα "Όνειρα ενός αλαφροΐσκιωτου επεξηγημένα, μέσα από τα όνειρα της μεταφυσικής" (1766). Πρόκειται άραγε για μια αντιμεταφυσική πραγματεία που γελοιοποιεί όχι μόνο τη μεταφυσική (όπως υποστηρίζει ο Mendelson), αλλά και τον ίδιο τον συγγραφέα της (όπως θα υποστηρίξει τον 20ό αιώνα ο Cassirer); Ή μήπως πρόκειται για μια σοβαρή ενασχόληση του Kant με τον κόσμο των πνευμάτων, ενασχόληση που δεν μαρτυρεί μόνον το ειλικρινές ενδιαφέρον του για τον μυστικισμό, αλλά επιπλέον επιτρέπει να ανιχνεύσουμε και μια ενδεχόμενη επίδρασή του στο έργο του; Σε μια ανελέητη σάτιρα, όχι μόνον του μυστικισμού (στο πρόσωπο του Swedenborg), αλλά κυρίως της μεταφυσικής, τα "Όνειρα ενός αλαφροΐσκιωτου επεξηγημένα μέσα από τα όνειρα της μεταφυσικής", εν είδει μιας διανοητικής αυτοβιογραφίας, μας συστήνουν έναν Kant πέρα από την καθιερωμένη εικόνα, την εικόνα δηλαδή του φιλοσόφου του Διαφωτισμού, ο οποίος χρησιμοποιεί στρυφνή και τεχνική γλώσσα προκειμένου να θεμελιώσει στέρεα την κριτική φιλοσοφία. Αντίθετα, στα "Όνειρα" η γλώσσα μεταμφιέζεται, πότε είναι ανάλαφρη και πότε σοβαρή, αναγκάζοντάς μας να ερμηνεύσουμε τις προθέσεις του συγγραφέα, παρά να επικεντρωθούμε σε ενδεχόμενα επιχειρήματα. Η ερμηνεία εντέλει των προθέσεων του Kant θα καθορίσει και το νόημα του κειμένου.