Jean Racine

La guerre de Troie a bien eu lieu : la ville est en cendres et ses grands héros sont morts. Mais leur souvenir et celui du conflit sont au coeur d'un enchaînement passionnel entre vainqueurs et vaincus : Oreste (le fils d'Agamemnon) aime Hermione (la fille d'Hélène), qui aime Pyrrhus (le fils d' Achille), qui aime Andromaque (la veuve d'Hector), qui reste fidèle à son premier époux, par-delà la mort. Un enfant, Astyanax, est l'otage innocent de ce drame. Première grande tragédie de Racine, Andromaque fait figure d'exemple accompli de l'art classique. Cependant, revirements incessants, personnages piégés dans un vain jeu d'apparences et dénouement sanglant animent la pièce d'une énergie toute baroque qui participe de son infinie richesse. Questionnaires de lecture ; Lectures analytiques ; Groupements de textes : – des mots qui tuent, – Andromaque, de l'Antiquité à nos jours ; Cahier photos : – Andromaque en décors, – Maîtres et confidents ; figures de la passion ; Ecrits d'appropriation ; Vers le bac : – exercices de grammaire, – sujet de dissertation.

« Vous êtes empereur, seigneur, et vous pleurez. » Un empereur romain ne peut épouser une reine étrangère. Cette implacable loi plonge l'empereur Titus dans le désespoir le plus profond. Amoureux fou de Bérénice, reine de Palestine, il doit cependant se résoudre à la quitter. Sa décision est irrémédiable, il choisit d'assurer sa gloire. Mais à l'idée de l'annoncer à Bérénice, l'empereur chancelle... Représentée pour la première fois en 1670, cette pièce est l'un des plus grands succès de son auteur. Tout en respectant scrupuleusement les règles de la tragédie classique, elle étonne par sa modernité dramatique.

Ο Jean Racine, ο μεγαλύτερος γάλλος δραματουργός, ισορροπώντας επικίνδυνα ανάμεσα στις αυλικές σκευωρίες και τον ακαδημαϊκό συντηρητισμό του 17ου αιώνα, υποβάλλει πίσω από την περίτεχνη έκφρασή του σκοτεινά και άρρωστα πάθη, προαναγγέλλοντας με τρόπο μοναδικό τα εσωτερικά αδιέξοδα της σύγχρονης δραματουργίας. Η "Βερενίκη" είναι ένα έργο απλό, σχεδόν χωρίς δράση. Τρεις άνθρωποι, παγιδευμένοι σε μια σχέση ερωτικού τριγώνου, βρίσκονται στα πρόθυρα μιας αλλαγής που απαιτεί να παραμερίσουν τα αισθήματά τους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, και να χωρίσουν. Αυτή η απαίτηση προκαλεί οδυνηρές και περίπλοκες συγκρούσεις, και εγκλωβίζει τους ήρωες σε μια κατάσταση αδιεξόδου. Τελικά, και τα τρία πρόσωπα υποκύπτουν στις επιταγές της ανάγκης. Το έργο μένει μετέωρο και ανοιχτό, χωρίς τραγική ολοκλήρωση. Η Βερενίκη, ο Τίτος και ο Αντίοχος είναι πρόσωπα υπαρκτά. Ο έρωτας του ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου και της ιουδαίας βασίλισσας Βερενίκης (70-80 μ.Χ.) αναφέρεται σε ιστορικά κείμενα. Ο Racine, όμως, χειρίστηκε τα περιστατικά με μεγάλη ελευθερία και έγραψε το μοναδικό έργο στην παγκόσμια λογοτεχνία που παρουσιάζει στη σκηνή δύο τραγικά πρόσωπα.