Knut Hamsun

Ένας άγνωστος άνθρωπος με κίτρινο πανωφόρι φτάνει στην πόλη. Κουβαλά πάνω του ένα μυστήριο και δείχνει να τον νοιάζουν και όλα τα μυστήρια των κατοίκων της περιοχής.
Ένας νέος λένε ότι αυτοκτόνησε.
Μια πλανόδια γεροντοκόρη κρύβει μια περίεργη αλήθεια.
Ποιος είναι τελικά ο Νάγκελ; Ποιο είναι το αληθινό πρόσωπο του Μινούτου και ποια νήματα κινεί η Ντάγκνυ;
Στα Μυστήρια, ο νομπελίστας Κνουτ Χάμσουν δείχνει ξανά την προτίμησή του σε χαρακτήρες έντονους, ιδιόρρυθμους και περιθωριακούς. Κάθε ήρωας του βιβλίου έχει το δικό του μυστήριο. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια ιστορία που κρατά καθηλωμένο τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Η νουβέλα αυτή, απ' τα πρώτα έργα του Κνουτ Χάμσουν, κατέχει ιδιαίτερη θέση στο Έργο του. Ο συγγραφέας περιγράφει εδώ τις περιπλανήσεις του στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη ζωή των πλανόδιων εργατών γης. Όσα, λοιπόν, διηγείται, τα έζησε λίγο-πολύ και ο ίδιος και αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του έργου: ότι, δηλαδή, είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα μιας ορισμένης εποχής και σ' έναν συγκεκριμένο χώρο, χωρίς ωστόσο ν' αφήνει αδιάφορο και το σημερινό αναγνώστη. Το σκηνικό συνθέτουν οι ατέλειωτοι σιτοβολώνες της αμερικάνικης φύσης, ο καυτός ήλιος τη μέρα και το νυχτιάτικο αγιάζι. Εδώ βλέπουμε τον αφηγητή με τους περιστασιακούς συντρόφους του να ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά, να ζηλεύουν θανάσιμα εξαιτίας της μοναδικής κοπέλας που συναντούν, να πίνουν απερίσκεπτα όλα όσα κέρδισαν με κόπο, να ταλαντεύονται ανάμεσα στη ζωή του εργάτη και του αλήτη - απατεώνα... Είναι μια ζωή σκληρή και επικίνδυνη αυτή των μπαγαπόντηδων, που, όμως, ακόμη και σήμερα γοητεύει.

Τοποθετημένη στη Χριστιανία (σημερινό Όσλο) στα τέλη του 19ου αιώνα, η "Πείνα" περιγράφει τις προσπάθειες του ανώνυμου ήρωα, που πασχίζει να επιβιώσει γράφοντας άρθρα για εφημερίδες, τα οποία θα του επιτρέψουν να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες του -να φάει και να κοιμηθεί- με αξιοπρέπεια. Δεν τα καταφέρνει πάντα· με την κοινωνική, φυσική και πνευματική του κατάσταση σε διαρκή εξασθένηση, περιπλανιέται στους δρόμους, βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην παράνοια. Ο πεινασμένος συγγραφέας μάταια προσπαθεί να διατηρήσει τον σεβασμό προς την έννοια "Άνθρωπος", προς τον εαυτό του και προς τους άλλους, αφού το στομάχι του τον υποχρεώνει σε παραχωρήσεις για τις οποίες μετανιώνει, γεμίζοντας άλλοτε ενοχές και άλλοτε αδικαιολόγητη αυτοεκτίμηση. Αυτό που τον κρατάει να μη διαλυθεί είναι το κάτισχνο κορμί του, που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει επίσης και τη συμπεριφορά του μυαλού του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Το βιβλίο μου είναι μια προσπάθεια να περιγράψω την περίεργη ζωή του νου, τα μυστήρια της ψυχής σε ένα κορμί που πεινάει" (Κνουτ Χάμσουν)
"Ο ήρωας του Χάμσουν απαλλάσσεται συστηματικά από κάθε είδους πίστη σε κάθε είδους σύστημα και τελικά, μέσω της πείνας την οποία επιβάλλει στον εαυτό του, φτάνει στο τίποτα. Τίποτα δεν τον στηρίζει ώστε να συνεχίσει την πορεία του, κι όμως αυτός εξακολουθεί να προχωρά. Προχωρά κατευθείαν στον 20ό αιώνα"

Ένας φιλόδοξος τηλεγραφητής δε σταματάει πουθενά προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του. Άλλωστε για το όνειρο της ζωής του κάθε μέσο είναι επιτρεπτό.
Ένας καθημερινός άνθρωπος δένεται συναισθηματικά με μια μύγα που εγκλωβίζεται στο σπίτι του. Πόσο σημαντική μπορεί να γίνει μια τέτοια παρουσία στο μυαλό ενός μοναχικού ανθρώπου;
Ένας πατέρας προσπαθεί να γιατρέψει το γιο του από το πάθος του για το χαρτοπαίγνιο. Ή μήπως γίνεται το αντίθετο;
Σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων του, ο Κνουτ Χάμσουν καταπιάνεται με το αγαπημένο του θέμα: τον άνθρωπο. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι καθημερινοί μα καθόλου προβλέψιμοι. Άραγε πώς θα εξελιχθούν οι ιστορίες τους;