Δημήτρης Καλοκύρης

Μελέτες, ποιήµατα, εικόνες, καταγραφές µνήµης, παραφράσεις και νέες µεταφράσεις είναι µερικά από τα περιεχόµενα του βιβλίου αυτού που επανεκδίδεται από τις Eκδόσεις Πατάκη. Ο τρίτος κύκλος του αρχείου που σχηµάτιζε ο συγγραφέας του από το 1971 για τον Μπόρχες µοιάζει να ολοκληρώνεται πια, εστιάζοντας τώρα στα ερµηνευτικά, κυρίως, κείµενα, που γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν µε διάφορες αφορµές.

«Έργο ετερογενές» το χαρακτήρισε ο Νάσος Βαγενάς «γιατί ενώνει όλα σχεδόν τα λογοτεχνικά είδη, όχι µε τη συγχώνευση των ειδών σ’ ένα ενιαίο κείµενο, αλλά µε την απρόσµικτη συµπαράθεσή τους. Η λειτουργία του βιβλίου αυτού είναι πολύπλευρη: Ως φιλολογική µελέτη αποτελεί συµβολή στην µπορχεσιανή βιβλιογραφία. Ως λογοτεχνικό έργο είναι µια έξυπνη σύνθεση, µε αρκετές εκπλήξεις».

«έχω επαναλάβει πλειστάκις ότι διηγούμαι εικονογραφίες λόγου, το έπος των ανύπαρκτων ανθρώπων και το πάθος των ιλαρών αισθημάτων» Τα κείμενα που παρελαύνουν εδώ σχηματίζουν ένα είδος φιλολογικής αυτοβιογραφίας με πρόσχημα (συνήθως) κάποιο βιβλίο, ένα λογύδριο, έναν κατά παραγγελία πρόλογο ή μια αιφνίδια ιδέα. Συμπολεμιστές του ρέοντος συλλογικού, σύμμαχοι εν λόγοις, συμπαραταγμένοι στο μέτωπο του κενού, πόσο απέχουμε εν τέλει «ανάμεσό μας»; Ο συγγραφέας προσπαθεί απεγνωσμένα, πίσω από τη διατύπωση Παρασάγγες (φαρσάγκ: λέξηπερσική, 30 στάδια= 5.350 μέτρα) να αποκαλύψει –ή μήπως να συγκαλύψει– τα σκάνδαλα της προσέγγισης με αναφορές σε μια στρατιά (νυν ή πρώην) φίλων, αλλά ο αναγνώστης δε θα χάσει την ευκαιρία να τον αγνοήσει και να διακλαδιστεί στους πλαταγισμούς των κατεσπαρμένων του βεγγαλικών απογειώσεων.

"έχω επαναλάβει πλειστάκις ότι διηγούμαι εικονογραφίες λόγου, το έπος των ανύπαρκτων ανθρώπων και το πάθος των ιλαρών αισθημάτων" Τα κείμενα που παρελαύνουν εδώ σχηματίζουν ένα είδος φιλολογικής αυτοβιογραφίας με πρόσχημα (συνήθως) κάποιο βιβλίο, ένα λογύδριο, έναν κατά παραγγελία πρόλογο ή μια αιφνίδια ιδέα. Συμπολεμιστές του ρέοντος συλλογικού, σύμμαχοι εν λόγοις, συμπαραταγμένοι στο μέτωπο του κενού, πόσο απέχουμε εν τέλει "ανάμεσό μας"; Ο συγγραφέας προσπαθεί απεγνωσμένα, πίσω από τη διατύπωση Παρασάγγες (φαρσάγκ: λέξηπερσική, 30 στάδια= 5.350 μέτρα) να αποκαλύψει -ή μήπως να συγκαλύψει- τα σκάνδαλα της προσέγγισης με αναφορές σε μια στρατιά (νυν ή πρώην) φίλων, αλλά ο αναγνώστης δε θα χάσει την ευκαιρία να τον αγνοήσει και να διακλαδιστεί στους πλαταγισμούς των κατεσπαρμένων του βεγγαλικών απογειώσεων. "Το βιβλίο δεν περιλαμβάνει τί μου είπαν εκείνοι, ή τί λέω εγώ για τους ανθρώπους που θα ήθελα να έχω γνωρίσει, αλλά τι ψιθυρίζουν μεταξύ τους καμιά φορά στα όνειρά σας".

"Ο Εμπειρίκος έμοιαζε και με τον οιονεί εξόριστο πατέρα μας, που η απουσία του ανέδιδε ένα κλίμα ανταρσίας το οποίο δεν παρέπεμπε όμως σε Εμφύλιο και βουνό, ούτε καν στο επίκαιρο, τότε, στην Ευρώπη "αντάρτικο των πόλεων" ή τους μητροπολιτικούς ινδιάνους και τα συναφή, αλλά σε ένα μυστικό ξέσπασμα, μια έσω Ανταρσία κατά πάντων και πασών. -Έμοιαζε φορέας μιας φιλοσοφίας άμεσης, εύληπτης για τα μειράκια που υπερυψώνονταν εντός μας, μακριά αλλά και κοντά ταυτόχρονα στα παγανιστικά και συνάμα αριστερόστροφα ενδιαφέροντά μας". Στο βιβλίο αυτό περιγράφεται "η ύστατη ενεργός συμμετοχή του Εμπειρίκου στην ελληνική πρωτοπορία, που οφείλεται εξ’ ολοκλήρου στον θαυμασμό που ο νεαρός τότε Δημήτρης Καλοκύρης, με την ευρύτητα των ιδεών και τα ανοίγματά του στα νεότερα ρεύματα, ενέπνευσε στον εβδομηντάχρονο ποιητή". (από τον πρόλογο του Λεωνίδα Α. Εμπειρίκου)