Kwame Anthony Appiah

"Appiah is a writer and thinker of remarkable range... [He] has packed into this short book an impressive amount of original reflection... A rich and illuminating book."-Thomas Nagel, New York Review of BooksIdealization is a fundamental feature of human thought. We build simplified models to make sense of the world, and life is a constant adjustment between the models we make and the realities we encounter. Our beliefs, desires, and sense of justice are bound up with these ideals, and we proceed "as if" our representations were true, while knowing they are not. In this elegant and original meditation, Kwame Anthony Appiah suggests that this instinct to idealize is not dangerous or distracting so much as it is necessary. As If explores how strategic untruth plays a critical role in far-flung areas of inquiry: decision theory, psychology, natural science, and political philosophy. A polymath who writes with mainstream clarity, Appiah defends the centrality of the imagination not just in the arts but in science, morality, and everyday life. "Appiah is the rare public intellectual who is also a first-rate analytic philosopher, and the characteristic virtues associated with each of these identities are very much in evidence throughout the book."-Thomas Kelly, Notre Dame Philosophical Reviews

In this landmark work, a leading philosopher demonstrates the revolutionary power of honor in ending human suffering

Φυλή, εθνότητα, εθνικότητα, θρησκεία, φύλο, σεξουαλικότητα: τις προηγούμενες δύο δεκαετίες δόθηκε πολλή προσοχή σε τέτοιου είδους συλλογικές ταυτότητες. Απαιτούν αναγνώριση και σεβασμό, ενίοτε σε βάρος άλλων πραγμάτων στα οποία αποδίδουμε αξία. Σε ποιο βαθμό όμως οι "ταυτότητες" περιορίζουν την ελευθερία μας, την ικανότητά μας να ζήσουμε μια ατομική ζωή, και σε ποιο βαθμό εξυπηρετούν την ατομικότητά μας; Σε τούτο το θαυμάσιο έργο, ο διάσημος φιλόσοφος Kwame Anthony Appiah αντλεί έμπνευση από στοχαστές όλων των εποχών και όλου του κόσμου για να διερευνήσει αυτά τα ζητήματα.

Ένα ηθικό μανιφέστο για έναν πλανήτη που μοιραζόμαστε με περισσότερους από έξι δισεκατομμύρια ξένους. «Κάτω από ποια ρουμπρίκα να προχωρήσουμε; Όχι της παγκοσμιοποίησης” – όρου που άλλοτε αναφερόταν σε μια στρατηγική μάρκετινγκ, έπειτα έφτασε να δηλώνει μια μακροοικονομική αντίληψη και σήμερα μοιάζει να περιλαμβάνει τα πάντα και τίποτα. Ούτε της πολυπολιτισμικότητας”, ενός ακόμη πολυκύμαντου όρου, που τόσο συχνά δηλώνει την ασθένεια την οποία προτίθεται να θεραπεύσει. Με κάποια αμφιθυμία, κατέληξα στον κοσμοπολιτισμό”. Το νόημά του είναι εξίσου διαμφισβητούμενο και η εξύμνηση του κοσμοπολίτικου” μπορεί να υποδηλώνει μια δυσάρεστη πόζα ανωτερότητας απέναντι στον υποτιθέμενο επαρχιωτισμό . . . Όπως θα δούμε, υπάρχουν φορές που αυτά τα δύο ιδανικά – το οικουμενικό μέλημα και ο σεβασμός της θεμιτής διαφοράς – συγκρούονται. Κατά μία έννοια, κοσμοπολιτισμός είναι το όνομα όχι της λύσης αλλά της πρόκλησης.» Κ.Α.Α