Φεδερίκο Ζανμέρ

"Κάτσε στο σκέπασμα της τουαλέτας. Αν θέλεις. Δε σε πιέζω. Αλλά μου φαίνεται πως θα ’σαι πιο άνετα καθισμένος στο σκέπασμα της τουαλέτας. Παίρνω κι εγώ μια καρέκλα και τη βάζω μπροστά στην πόρτα.

Θα σου αφηγηθώ κάτι.

Μη κλαψουρίζεις. Δε θα σου κάνει καλό, ούτε θα κερδίσεις τίποτα. Άσε που κινδυνεύεις να σου ανέβει η πίεση. Σ’ τ’ ορκίζομαι. Εμένα μου ’χει συμβεί.
Θα σου αφηγηθώ κάτι που θέλω πολύ να σ’ το αφηγηθώ.

Σε παρακαλώ. Μη μου το χαλάς τώρα. Σταμάτα να μιλάς, ηρέμησε, μη βαράς την πόρτα σαν χαζός κι άκουσέ με ήσυχα ήσυχα - δε θα πάθεις τίποτα αν μ’ ακούσεις.
Θα σ’ αρέσει - ξέρω τι σου λέω.

Πάντα κάτι μαθαίνεις απ’ τους γέρους. Το ξέρω πως εσείς, κι εννοώ τους νέους, δε συμφωνείτε, λέτε πως τίποτα δεν μπορείτε να μάθετε από μια γριά σαν εμένα. Ενενήντα τριών είμαι. Πάω στα ενενήντα τέσσερα. Πολλά, ε;"

Η υπερβολική αυτοπεποίθηση και η εφηβική απρονοησία καταδικάζουν έναν δεκατετράχρονο ληστή σε μια αναπάντεχη κάθειρξη. Η μοναχική υπέργηρη γυναίκα την οποία επιχειρεί να ληστέψει, τον κλειδώνει στο μπάνιο και στρογγυλοκάθεται μιλώντας του έξω από την πόρτα. Η τιμωρία του: να μετατραπεί στον ιδανικό (και τραγικό) ακροατή, που θ’ ακούσει θέλοντας και μη ολόκληρη την ιστορία μιας μακράς ζωής που οδεύει προς το τέλος της.
Ιλαρό και δραματικό μαζί, λαμπερό και ερεβώδες, το "Απ’ τον αέρα πιο ελαφριά" είναι ένα λογοτεχνικό κατόρθωμα. Ένα μυθιστόρημα που -σαν γνήσιο θρίλερ- κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία ώς την τελευταία σελίδα.

«Ο πόλεμος είναι επινόηση του ανθρώπου. Μία από τις αρχαιότερες και μακροβιότερες επινοήσεις μας. Και αποκλειστικής χρήσεως, συν τοις άλλοις. Θέλω να πω, άγνωστη σε όλα τα άλλα πλάσματα που κατοικούν στον πλανήτη. Τα ζώα ενός είδους μπορεί να μάχονται εναντίον ζώων άλλου είδους. Μπορεί να συμβαίνει. Συμβαίνει. Αυτό, όμως, έχει να κάνει με την ανάγκη τροφής ή επιβίωσης. Ακόμα και τα φυτά μπορεί ν' αγωνίζονται εναντίον άλλου είδους φυτών για να κερδίσουν ένα χώρο πιο ευνοϊκό ώστε ν' αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν επιτυχώς. Αλλά δεν πολεμούν μεταξύ ομοίων. Ποτέ.» Το Σάββατο 28 Μαρτίου 1942, στο Σεν-Ναζέρ, ξέσπασε μία απ' τις σκληρότερες μάχες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου: η Επιχείρηση Chariot. Βρετανοί καταδρομείς επιτέθηκαν στο γαλλικό λιμάνι όπου οι γερμανοί κατακτητές είχαν εγκαταστήσει τη μεγαλύτερη βάση υποβρυχίων τους στον Ατλαντικό Ωκεανό, ένα χαλύβδινο τερατούργημα, σχεδιασμένο για την αιωνιότητα του Τρίτου Ράιχ. Εναντίον του, ένα παλιό αντιτορπιλικό, το HMS Campbeltown, εντεταλμένο να προσκρούσει και να εκραγεί πάνω στην κεντρική του δεξαμενή. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, προβάλλονται στην Αργεντινή τα επεισόδια της ασπρόμαυρης τηλεοπτικής σειράς "Μάχη". Εκεί, ο μικρός Φεδερίκο Ζανμέρ παρακολουθεί μαζί με τον πατέρα του τις περιπέτειες μιας αμερικανικής περιπόλου, η οποία, μετά την απόβαση των Συμμάχων στη Νορμανδία, έχει ξεμείνει στην Ευρώπη και εξοντώνει όποιους Γερμανούς πετυχαίνει στο δρόμο της. Αυτή η ανάμνηση απ' τα παιδικά του χρόνια ακολουθεί τον συγγραφέα σ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του στο Σεν-Ναζέρ, όπου και έγραψε αυτό το βιβλίο. Η ιδέα του πολέμου ως τρόπου επικράτησης του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο συναντιέται με την εξιστόρηση των γεγονότων αυτής της 28ης Μαρτίου 1942, σ' ένα μυθιστόρημα που αποτελείται από τόσα κεφάλαια όσα και οι πεσόντες βρετανοί και γάλλοι μαχητές. Ένα σπαρακτικό βιβλίο για τον ηρωισμό, τη βαρβαρότητα, την επιβίωση, το θάνατο. Ένας βαθύς αντιπολεμικός στοχασμός.