Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης

H ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήρθε για τους Έλληνες έπειτα από σχεδόν μια δεκαετία σκληρού ένοπλου αγώνα και δοκιμασίας (1821-1830). Η κατακερματισμένη κοινωνία των επαναστατημένων στάθηκε εμπόδιο στον συντονισμό δυνάμεων οι οποίες συγκροτούσαν αντίπαλα δίκτυα, το καθένα με τη δική του ιεραρχία και τους δικούς του ξεχωριστούς στόχους. Δεν είναι συνεπώς περίεργο ότι μετά τη συνεργασία των δύο πρώτων ετών του Αγώνα ακολούθησαν οι εμφύλιες συγκρούσεις. Παρ’ όλα αυτά, η Επανάσταση ανταποκρίθηκε στη βασική φιλοδοξία όσων αγωνίστηκαν: τη δημιουργία ενός ενιαίου, ελεύθερου κράτους.

Μια συνθετική προσέγγιση του θεμελιακού για τους Έλληνες γεγονότος και των πρώτων χρόνων του νέου ελληνικού κράτους.

Από το πλήθος των σκληροτράχηλων οπλαρχηγών που πρωταγωνίστησαν στην Ελληνική Επανάσταση, ξεχωρίζει, δίχως αμφιβολία, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Θρύλος για τους συντρόφους του και φόβητρο για τους εχθρούς του, ο Γέρος του Μοριά αναδείχθηκε στην εμβληματικότερη προσωπικότητα της Παλιγγενεσίας. Ηγήθηκε της Επανάστασης στον Μοριά, οργάνωσε και υλοποίησε τις μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες εναντίον των Τούρκων, ενώ, όταν χρειάσθηκε, διέσωσε και εγγυήθηκε με το κύρος του την ενότητα των Ελλήνων.