Daniel Baud-Bovy

Ιn 1955, a young student of the Geneva School of Architecture, Manuel Baud-Bovy, visited Tinos for the first time, staying in a cottage on the sandy beach of Kiona.

While exploring the island, Manuel came across some unusual buildings that he had never heard of before. With growing surprise and enthusiasm, in each of his excursions he discovered lonely dovecotes on sandy beaches, others nestling into the slopes and others dominating the heights, each surpassing the last in beauty and dignity.

Thanks to his father, Samuel, an ethnomusicologist, Manuel had developed an interest in the study of folk culture. Moreover, his famous grandfather, Daniel, had published studies and books on traditional Swiss architecture …

Manuel Baud-Bovy, deeply impressed, thought of compiling a systematic list of the dovecotes. He walked all over the island and sometimes slept in a village, sometimes under the stars or on a threshing floor, in a chapel, or even in an abandoned dovecote. He discovered about eight hundred of them, which he recorded in four large albums with detailed plans, theories and thoughts, which he submitted to the Geneva School of Architecture for his doctoral dissertation.

After 60 and more years, a selection of this rare and valuable material becomes a book, enriched with introductory texts and many photographic documents that capture the dovecotes as they were preserved in 1955. In this way, this work strongly highlights the need to protect our cultural heritage while encouraging us to tramp the paths of the island once more …

non-exchangeable & non-refundable

Το 1955, ένας νεαρός φοιτητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής της Γενεύης, ο Manuel Baud-Bovy, επισκέπτεται για πρώτη φορά την Τήνο, μένοντας σε ένα εξοχικό σπιτάκι στην αμμουδιά της Κιόνας. Εξερευνώντας το νησί, ο Manuel αντίκρυσε ορισμένα ασυνήθιστα κτίσματα, για τα οποία ποτέ του δεν είχε ακούσει τίποτα. Με έκπληξη και ενθουσιασμό, σε κάθε μία από τις εκδρομές του ανακάλυπτε μοναχικούς περιστεριώνες σε αμμουδιές, άλλους ακουμπισμένους στις πλαγιές και άλλους να δεσπόζουν στα ψηλώματα, με τον καθένα να ξεπερνά τον προηγούμενο σε ομορφιά και περηφάνια. Χάρις στον πατέρα του, Samuel, εθνομουσικολόγο, ο Manuel είχε αναπτύξει ένα ενδιαφέρον για τη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού. Άλλωστε, ο διάσημος παππούς του, Daniel, είχε δημοσιεύσει μελέτες και βιβλία με θέματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της Ελβετίας...O Manuel Baud-Bovy, βαθιά συνεπαρμένος, σκέφτηκε να συντάξει έναν συστηματικό κατάλογο των περιστεριώνων. Περπάτησε όλο το νησί και κοιμόταν πότε σε ένα χωριό, και πότε κάτω απ’ τα αστέρια ή σε κάποιο αλώνι, εξωκλήσι, ή εγκαταλελειμμένο περιστεριώνα. Ανακάλυψε περί τους οκτακόσιους που αποτύπωσε σε τέσσερα μεγάλα άλμπουμ με λεπτομερή σχέδια, θεωρίες και σκέψεις, που κατέθεσε στην Αρχιτεκτονική Σχολή της Γενεύης για τη διδακτορική του διατριβή. Μετά από 60 και πλέον χρόνια, ένα μέρος αυτού του σπανίου υλικού γίνεται βιβλίο, εμπλουτισμένο με εισαγωγικά κείμενα και πολλές φωτογραφίες-ντοκουμέντα που απαθανατίζουν τους περιστεριώνες όπως σώζονταν το 1955, επαναφέροντας έτσι με έντονο τρόπο την ανάγκη προστασίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και προτρέποντάς μας να ακολουθήσουμε τα μονοπάτια του νησιού...