Βιβλία

Ένας φίλος που συµπεριφέρεται παράξενα. Μια αγαπηµένη που είναι πηγή µπελάδων. Μια έφηβη αδελφή που ξεχνάει ότι υπάρχει άλλος στο σπίτι. Μια παρέα ενοχλητικών τύπων που δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Ένα σχολείο που καλύτερα να µην υπήρχε. Ένα καρτούν που κάποτε θα βραβευτεί µε Όσκαρ. Ο Λούης έχει µπλεξίµατα, αλλά θα τη βρει την άκρη. Αρκεί, βέβαια, να µη χάσει την ψυχραιµία του!

Λέγεται συχνά πως ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει έναν α-συναισθηματικό κόσμο στον οποίο κυριαρχεί ο γραφειοκρατικός ορθολογισμός· έναν κόσμο όπου η οικονομική συμπεριφορά συγκρούεται με τις προσωπικές, αυθεντικές σχέσεις, η ιδιωτική και η δημόσια σφαίρα είναι ασυμβίβαστες, και που η αληθινή αγάπη δεν έχει καμία σχέση με τον υπολογισμό και το προσωπικό συμφέρον.
Η Eva lllouz απορρίπτει αυτές τις συμβατικές ιδέες και θεωρεί ότι η κουλτούρα του καπιταλισμού έχει καλλιεργήσει μια έντονα συναισθηματική κουλτούρα, στον χώρο εργασίας, στην οικογένεια και στη σχέση με τον εαυτό μας. Θεωρεί πως οι οικονομικές σχέσεις έχουν γίνει βαθύτατα συναισθηματικές, ενώ οι στενές, ρομαντικές σχέσεις καθορίζονται όλο και περισσότερο από οικονομικά και πολιτικά μοντέλα με άξονες τη διαπραγμάτευση, την ανταλλαγή και την ανταποδοτικότητα. Αυτή η διττή διαδικασία μέσω της οποίας οι συναισθηματικές και οικονομικές σχέσεις διαμορφώνουν και καθορίζουν η μία την άλλη ονομάζεται "συναισθηματικός καπιταλισμός".
Ποιες είναι οι κοινωνικές επιπτώσεις της ενασχόλησης στις ημέρες μας με τα συναισθήματα; Πώς διαποτίστηκε τόσο η δημόσια σφαίρα από την έκθεση της προσωπικής ζωής; Γιατί ο πόνος κατέχει τόσο σημαντική θέση στη νεωτερική ταυτότητα; Πώς ο συναισθηματικός καπιταλισμός έχει μεταμορφώσει τις ρομαντικές επιλογές και εμπειρίες μας; Με αφετηρία την πνευματική κληρονομιά της κριτικής θεωρίας, το παρόν βιβλίο επιχειρεί να διαφωτίσει αυτά τα ερωτήματα και προσφέρει μια νέα ερμηνεία των λόγων για τους οποίους η δημόσια και προσωπική, η οικονομική και συναισθηματική σφαίρα έχουν καταλήξει να είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένες.

"Η ΡΟΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΦΟΝΤΥΛΙ ΣΤ' ΑΔΡΑΧΤΙ ΤΗΣ":
Η γιαγιά από τη μεριά της μητέρας μου, η Μάρκαινα -από το Μάρκος, το όνομα του άντρα της-, σπάνια άκουγε να τη φωνάζουν "Μαρία", το βαφτισιμιό της. Για μένα, πάλι, ήταν η μία, ξεχωριστή και γεμάτη ζεστασιά, ολοήμερη σχεδόν αγκαλιά. Η μάμμη μου, που ποτέ χατίρι δε μου χαλούσε. Σταματούσε ακόμα και να γνέθει στη ρόκα της, όταν, παραπονεμένος κλαψουρίζοντας ή απλά λαχταρώντας τα χάδια της, έτρεχα να τυλιχτώ στη μακριά ως τους αστραγάλους ποδιά του φουστανιού της. Συνήθως καθόταν στην άκρη της χαμηλής πεζούλας, πολλές φορές και στο ξύλινο καπάκι που σκέπαζε το στηθαίο της στέρνας, στη γωνία της αυλής με το νοτινό προσανατολισμό. Μια θέση που την έλουζε όλη μέρα σχεδόν ο χειμωνιάτικος ήλιος.

Χρειάστηκαν τρία χρόνια συγγραφής, αμέτρητες ώρες έρευνας και δοκιμές ετών, για την ολοκλήρωση του βιβλίου Ψωμί και Ζύμες.

Ο συγγραφέας Γιώργος Καραγιάννης παρουσιάζει 130 επιλεγμένες συνταγές, που καλύπτουν τις ανάγκες του επαγγελματία αρτοποιού, αλλά και τις απορίες κάθε ερασιτέχνη λάτρη της τέχνης του ψωμιού.

Στο βιβλίο αναλύονται, λεπτομερώς, όλες οι μέθοδοι και οι τεχνικές της αρτοποιίας, το ψήσιμο, η αποθήκευση, η σωστή χρήση των πρώτων υλών, οι αλευρόμυλοι, το φυσικό προζύμι καθώς και η χρήση της βιομηχανοποιημένης μαγιάς.

Τέλος, στο κεφάλαιο των συνταγών, περιγράφονται αναλυτικά όλα τα είδη ψωμιού από το χωριάτικο, το πολύσπορο, το ολικής και το πολυτελείας μέχρι τους νηστίσιμους άρτους, τις λαγάνες, τις μπαγκέτες, τα μπριός και το ψωμί του τοστ. Επίσης, αρτοσκευάσματα γλυκά ή αλμυρά, όπως το παραδοσιακό κουλούρι με σουσάμι, τα κριτσίνια, τα παξιμάδια και οι φρυγανιές, αλλά και ζύμες για πίτες, πίτσες, κρουασάν και μπισκότα.

Καλή σας απόλαυση!

... 1η Ιανουαρίου 2014. Η Ελλάδα έχει γυρίσει στη δραχμή. Είναι μια Ελλάδα της φτώχειας, των αστέγων και της αναστολής πληρωμών. Ο αστυνόμος Χαρίτος και η οικογένειά του αναγκάζονται να κάνουν αιματηρές οικονομίες, όπως οι περισσότεροι Έλληνες. Και ενώ οι Αθηναίοι έχουν επιδοθεί σε αγώνα επιβίωσης, κάποιος αρχίζει να σκοτώνει επώνυμα πρόσωπα από τη γενιά του Πολυτεχνείου. Πάνω σε κάθε θύμα του αφήνει και ένα μήνυμα που παραπέμπει στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Κάποια ακροδεξιά οργάνωση ή κάποιος που εκδικείται παλιές αμαρτίες; Η Αθήνα ψυχορραγεί, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που δεν θέλουν να την αφήσουν να πεθάνει. Μια ομάδα νέων οργανώνονται και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρατήσουν ζωντανή την πόλη στο πιο αδύνατό της σημείο. Και ο αστυνόμος Χαρίτος κυνηγάει έναν δολοφόνο φάντασμα, που διαρκώς του ξεφεύγει. To "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία" είναι το τρίτο μυθιστόρημα της "Τριλογίας της Κρίσεως" του Πέτρου Μάρκαρη.

Με έναν αδόκιμο όρο, το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "road trip-επιτάφιος".
Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει μόλις τελειώσει και δύο άντρες, ο Αλέξανδρος και ο κυρ-Φραγμός, αποκομμένοι από την ομάδα των συναγωνιστών τους, επιχειρούν μια, όσο το δυνατόν, διακριτική κάθοδο προς την Αθήνα, σε αναζήτηση μιας επιστροφής στην κανονικότητα, μετά την έξαψη του μετώπου. Με το χάσμα των γενεών να τους χωρίζει, συνοδοιπορούν στους όμορφους τόπους της Θράκης και της Μακεδονίας, ανάμεσα σε ξεχασμένα χωριά που συναντούν τυχαία στον δρόμο τους. Σύντομα θα διαπιστώσουν ότι η ώσμωση μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να αποδειχθεί ένα εξαιρετικά πολύπλοκο κι επίπονο εγχείρημα, μακριά από κάθε διαλεκτικό σχήμα. Ένας μακρύς διάλογος αναπτύσσεται μεταξύ τους, για την πολιτική, τη φιλία, τις σχέσεις γονιού και παιδιού, αλλά και για την αμφισημία της αρρώστιας που κουβαλά ο καθένας μέσα του. Ένα βιβλίο για τη ζωή και τον θάνατο

Ένα Εβραιόπουλο συναντά το μίσος την ημέρα των δέκατων γενεθλίων του. Αυτό το παιδί ήμουν εγώ». Με αυτές τις οι δύο φράσεις ο Αλμπέρ Κοέν συνοψίζει την αυτοβιογραφική του αφήγηση, η οποία αναφέρεται σε ένα γεγονός που έμελλε να καταστρέψει την παιδικότητά του και να σημαδέψει για πάντα τη ζωή του. Την ημέρα των δέκατων γενεθλίων του (1905), περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της Μασσαλίας, ο μικρός Αλμπέρ έρχεται αντιμέτωπος με τον αντισημιτισμό, όταν ένας πραματευτής που τον έχει θαμπώσει με την ευφράδειά του τον προσβάλει αποκαλώντας τον «βρωμοεβραίε!». Με την ομορφιά της λυρικής του αφήγησης ο Κοέν αποκαλύπτει τη βαθιά πληγή που προκάλεσε το μίσος του πραματευτή στην παιδική του ψυχή, πληγή που δεν έκλεισε ποτέ. Μια μαρτυρία ωμή, ουσιαστική που σκιαγραφεί τον παραλογισμό κάθε μορφής ρατσισμού.

Ένα βιβλίο με ήχους! Και μάντεψε ποιος του κάνει... εσύ!

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στον εορτασμό των ενενήντα χρόνων του επικρατέστερου ζώντος ποιητή του Περού, Κάρλος Χερμάν Μπέλλι (Carlos German Belli), το οποίο παρατίθεται μεταφρασμένο ολόκληρο. Όταν κυκλοφόρησε, το 1962, θεωρήθηκε από την κριτική ως κάτι νεωτερικό τόσο για τα γράμματα του Περού και της Λατινικής Αμερικής γενικότερα, αλλά και για την Ισπανική γλώσσα, με τον τρόπο που επανεισήγαγε τη χρήση της του 16ου -18ου αιώνα στην ποίηση. Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή που ξεχώρισε και σημάδεψε την εποχή της τόσο με τα θέματα όσο και με τον τρόπο που τα πραγματεύεται: τροφή, βιταμίνες, φάρμακα και, κυρίως, η άγνωστη ίσαμε τότε επιστήμη της Κυβερνητικής, απ' όπου και ο τίτλος του βιβλίου.

Ω! Θεά-μοίρα Κυβερνητική...

Ω! θεά-μοίρα Κυβερνητική, λευτέρωσέ μας πια
με το ηλεκτρικό μυαλό και αγνό σου αντίδοτο,
από τα τρομερά ανθρώπινα έργα,
που είναι ίδιοι ζόφοι της κολάσεως
φλεγόμενοι από πανάρχαια χρόνια
από τον ωμό οπαδό της πυρκαγιάς?
ελάττωσε, ω! αφέντρα, την ορμή
που μ' αυτή ο οργισμένος και παγερός βοριάς
χτυπάει τους νέους βωμούς, μες στον καπνό υψωμένους,
του σώματός μας χτες, σήμερα στάχτες,
που ακόμα κι ένα ψίχουλο δε χάρηκε,
των αφεντάδων καταδικο που δεν είναι Ίνκας
τη νωθρότητα της αγάπης και τη γνώση.

∆εκέµβρης του 2016. ∆εκαπέντε άνθρωποι κι ένα σκυλί συγκεντρώνονται σε µια απόµερη ακτή της Βάρκιζας. Συµµετέχουν σ’ ένα ιδιότυπο «µνηµόσυνο» ύστερα από την απροσδόκητη απώλεια δύο συντρόφων, ενός πρώην ναυτικού και της µεξικανής γυναίκας του. Aυτή η παραθαλάσσια σύναξη υποχρεώνει να συγχρωτιστούν για λίγες ώρες διαφορετικοί άνθρωποι και παρόλο που, εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να συµβαίνει κάτι συνταρακτικό, τίποτε µετά από αυτό δεν είναι πλέον το ίδιο. Για κανέναν. Το Ω! Τι υπέροχη εκδροµή! καταγράφει µε λεπτοµέρειες (και σε αντίστιξη µε µια σειρά από σηµαντικά, κατά τον συγγραφέα, συµβάντα των ετών 2012-2020) την καθηµερινότητα όλων αυτών όπως βιώνεται αγχωτικά υπό το βάρος ενός αλλόκοτου, άρρωστου νέφους που καλύπτει την επικράτεια, νέφους που βαθµιαία εξωθεί όλο και περισσότερους ανθρώπους από την άκρα ταπείνωση στην άκρα εξαγρίωση. Το Ω! Τι υπέροχη εκδροµή! αποτελεί, τυπικά, συνέχεια του προηγούµενου µυθιστορήµατος του συγγραφέα (Φλλσστ, φλλσστ, φλλλσσστ, Τόπος 2020). Ήδη στο κλείσιµο εκείνου του τόµου σβήνουν οι γερασµένες φωνές κάποιων ηρώων. Εδώ νέες φωνές, νέοι ήρωες προβάλλουν στο προσκήνιο. ∆ιεκδικούν µια ελευθερία πέρα από κάθε γνωστή ιστορική προσδοκία, περίπου πρωτόγονη, ως µέλλον (ή τέλος) αυτού του καιρού και αυτής της χώρας.