Γυμνάσιο-Λύκειο

Ένα αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών είναι ο πόλεμος... Αλλά μήπως μέσα από αυτό το παιχνίδι μαθαίνουν να μην πιστεύουν στην ειρήνη; Κάτι τέτοιο πιστεύει ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος και αποφασίζει να δείξει στους μικρούς φίλους του πως κανένας πόλεμος δεν μπορεί να είναι καλός - ακόμα και αυτός που παίζεται με ξύλινα σπαθιά.

Η Μιλού, που είναι 12 ετών, και τέσσερα άλλα ορφανά από το ίδιο ορφανοτροφείο προορίζονται να πουληθούν σε έναν αδίστακτο έμπορο ως φτηνά εργατικά χέρια. Όταν η διευθύντρια του ορφανοτροφείου πεθαίνει ξαφνικά, η Μιλού βλέπει μια ευκαιρία να ξεφύγουν από τη μοίρα τους. Τα πέντε τους πλαστογραφούν την υιοθεσία τους και βρίσκουν έναν εγκαταλειμμένο ανεμόμυλο για να μείνουν. Τα ορφανά φτιάχνουν έναν πατέρα-μαριονέτα για να αποφύγουν τις ερωτήσεις των γειτόνων, αλλά τελικά εντοπίζονται από το Γραφείο Παιδικής Πρόνοιας και ενημερώνονται ότι αν ο 'πατέρας' τους δεν πληρώσει τα τέλη υιοθεσίας που οφείλει, θα σταλούν ξανά στο ορφανοτροφείο. Έχουν δέκα μέρες για να βρουν τα χρήματα. Έχοντας διαρκώς τον φόβο ότι θα ανακαλυφθούν -μεταξύ άλλων και από τον αδίστακτο έμπορο, που θέλει να τα βάλει να δουλεύουν μέχρι εξοντώσεως στο καράβι του- τα παιδιά πρέπει να επιστρατεύσουν όλη την εφευρετικότητά τους και να καταστρώσουν ένα πανούργο σχέδιο επιβίωσης. Έξυπνο, γοητευτικό και γεμάτο ανατροπές το τάδε είναι μία συναρπαστική, συγκινητική ιστορία με θέμα την πραγματική έννοια της οικογένειας.

Θέλεις να πραγματοποιήσεις τα πιο τρελά σου όνειρα; Να μάθεις να πετάς; Να ξεφορτωθείς μια για πάντα τις βροχερές μέρες; Να κοιμάσαι όποτε θέλεις και να τρως ό,τι θέλεις; Τι θα έδινες για αντάλλαγμα; Ένα πολυβραβευμένο μυθιστόρημα, γραμμένο με χιούμορ και ευαισθησία, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των παιδιών, προβάλλοντας τα όνειρά τους αλλά και τους κινδύνους που παραμονεύουν όταν αυτά τα όνειρα πραγματοποιούνται δίχως σύνεση και με γνώμονα το ατομικό συμφέρον. Ένα πολυεπίπεδο παραμύθι, μια περιπλάνηση ως την καρδιά της ηθικής, ένα ευφυές βιβλίο.

Tο πλήρωμα της θαλαμηγού «Nτάνκαν» βρίσκει στη θάλασσα ένα μπουκάλι που περιέχει τρία σημειώματα μισοσβησμένα από τη θάλασσα. Συνδυάζοντας το περιεχόμενο των τριών σημειωμάτων, οι ιδιοκτήτες της θαλαμηγού, ο λόρδος Γκλέναρβαν και η γυναίκα του, μαθαίνουν για το ναυάγιο του «Mπριτάνια», ενός πλοίου που κυβερνούσε ο οραματιστής πλοίαρχος Γκραντ. Tότε αποφασίζουν να ψάξουν τους επιζώντες του ναυαγίου σ' όλη τη γη, στηριζόμενοι μόνο στο γεωγραφικό πλάτος όπου συνέβη το ναυάγιο. Mαζί τους θα πάρουν και τα παιδιά του πλοιάρχου Γκραντ. Στο ταξίδι τους γύρω από τη γη θα συναντήσουν ένα σωρό εμπόδια, τα περισσότερα από τα οποία τα έχει μηχανευτεί ένας πανούργος αντίπαλός τους. Θα καταφέρουν τελικά να βρουν το ακριβές σημείο του ναυαγίου; Kι αν ναι, θα έχει επιζήσει μετά τόσον καιρό ο πλοίαρχος Γκραντ; O αναγνώστης παρασύρεται από τον Ιούλιο Βερν σ' ένα ταξίδι γύρω από τη γη, ακολουθώντας τους ήρωές του, που αντιμετωπίζουν καταιγίδες, εκρήξεις ηφαιστείων, ναυάγια, αλλά και άγριους ληστές, αιμοδιψείς φυλές ιθαγενών και, κυρίως, την πανουργία ενός κατάδικου. Tο βιβλίο αυτό αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας που συμπεριλαμβάνει τα μυθιστορήματα «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» και «Το μυστηριώδες νησί».

Ο Κύριος Χαρίτονος ήταν Βαρύτονος, όχι μάγειρας, ράφτης, μπάτλερ, επιπλοποιός αλλά ένας καλοστεκούμενος, ευγενικός και πάντοτε καλοντυμένος Βαρύτονος. "Χαρίτονος Φουξ, χαίρομαι ιδιαιτέρως!" έλεγε με μια υπόνοια στόμφου όταν συστηνόταν, κάνοντας βέβαια και την σχετική υπόκλιση. "Λυρικός Βαρύτονος!" συνέχιζε, "Όχι μελωδικός, λυρικός!" συμπλήρωνε τονίζοντας την διαφορά και αν κάποιοι τον ρωτούσαν: "Αλήθει αποιά η διαφορά κύριε Χαρίτονε;" αυτός τους απαντούσε: "Είναι απλώς θέμα ρεπερτορίου!". Για τον κύριο Χαρίτονο βέβαια, ήταν απλώς θέμα ακρίβειας. Η μανία του με την τελειομανία του, απλώς θα εξεταστεί παρακάτω.

Ο Perrault, άνθρωπος με καινότροπο πνεύμα, δυναμικό και ανεξάρτητο, συγκέντρωσε το 1697 τα παραμύθια που η παράδοση είχε περάσει, κατά τη διαδρομή των αιώνων, από γενεά σε γενεά. Μ' ένα ύφος διαυγές και απλό, με λόγια που ταιριάζουν στη φαντασία του παιδιού, διηγήθηκε τις δυστυχίες, τις ευτυχίες, τα όσα φέρνει το άγγιγμα του μαγικού ραβδιού, τις καταπληκτικές μεταμορφώσεις, τα φλογερά αισθήματα, τις κινήσεις του πλήθους, τις μακρές αναμονές, τις γρήγορες κι ευτυχισμένες λύσεις. Αυτό κληροδότησε στα γαλλικά γράμματα ένας συγγραφέας του αιώνα του Λουδοβίκου ΙΔ΄, και από τότε οι γενεές το μεταβιβάζουν η μία στην άλλη σαν οικογενειακό θησαυρό. Αυτά τα παραμύθια που φέρνουν πάντα στα μάτια των παιδιών πότε ξάφνιασμα, πότε λύπη, πότε ανησυχία, πότε αγαλλίαση, και μαζί το γαλήνιο εκείνο φως που ονομάζεται Ευτυχία. Ο Gustave Dore εικονογράφησε το 1870 τα Παραμύθια του Perrault κι από τότε οι θαυμάσιες γκραβούρες του, μαγικές και υποβλητικές, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος κάθε έκδοσης. Η μετάφραση της Δέσποινας Καμπάνη-Δετζώρτζη είναι πλήρης, χωρίς περικοπές και διασκευές, προτείνονται δε και νέες ονομασίες : αντί του γνωστού Κοντορεβυθούλης το Δαχτυλάκης (Petit Poucet) και αντί του Κυανοπώγωνας το Μπλαβογένης (Barbe Bleu). Τα παραμύθια και τις γκραβούρες συνοδεύει μια εκτενής μελέτη του Jean-Pierre Collinet για τον Charles Perrault, σε μετάφραση της Λήδας Παλλαντίου. Ο τόμος περιλαμβάνει τα παραμύθια : Η Κοκκινοσκουφίτσα, Ο Δαχτυλάκης, Η Ωραία κοιμωμένη του δάσους, Η Σταχτοπούτα ή το Γυάλινο γοβάκι, Ο Παπουτσωμένος Γάτος, Ο Ρικέτος με την τούφα, Η Γαϊδουρογούνα, Οι Νεράιδες, Ο Μπλαβογένης. Η Γαϊδουρογούνα, έμμετρη διήγηση στην πρώτη της κυκλοφορία, στην ανά χείρας έκδοση δημοσιεύται στην εκδοχή της σε πρόζα του 1781, που από τον 19ο αιώνα εντάσσεται από τους εκδότες στο σύνολο των Παραμυθιών του Perrault.

Βραβείο Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας [1995]

Επιστρέφοντας στο σχολείο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και μετά τον θρίαμβό τους στο Χριστουγεννιάτικο τουρνουά ποδοσφαίρου, τα Ποδοσφαιρόνια βρίσκονται αντιμέτωπα με μια πολύ σκληρή πραγματικότητα: Μένουν χωρίς προπονητή, αφού ο Φελίπε κι η Αλίσια εγκαταλείπουν τη Σότο Άλτο για την Ατλέτικο Μαδρίτης, και κινδυνεύουν να μείνουν και χωρίς ομάδα, καθώς το σχολείο τους αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες και η διεύθυνση αποφασίζει να περικόψει τις αθλητικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες.

Παράλληλα, κι ενώ τα Ποδοσφαιρόνια περνάνε μέρες αγωνίας, όλο το χωριό, ετοιμάζεται να ζήσει ιστορικές στιγμές. Θα φιλοξενήσει μια μεγάλη έκθεση που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο: τους Θησαυρούς της Αρχαίας Αιγύπτου! Μούμιες, βασιλικά κοσμήματα, στέμματα και σκήπτρα των Φαραώ, κτερίσματα και ιερογλυφικά θα εκτεθούν στα σκοτεινά υπόγεια μιας μεγάλης εκκλησίας, ώστε οι επισκέπτες να έχουν την αίσθηση ότι μπαίνουν στον λαβύρινθο μιας πυραμίδας.

Γίνονται τα εγκαίνια, μέσα σε πλήθος κόσμου και δημοσιογράφων που έχουν συρρεύσει από παντού και την ώρα που τα Ποδοσφαιρόνια και η τάξη τους ξεναγείται στην έκθεση, συμβαίνει αυτό που κανείς δεν περίμενε με τόσα μέτρα ασφαλείας που είχαν πάρει: διακοπή ρεύματος και κλοπή του πολυτιμότερου εκθέματος. Οι εννιά γνωστοί μας φίλοι, μαζί με την Γκρέτα, που γίνεται το δέκατο Ποδοσφαιρόνι, αναλαμβάνουν μυστικά να εξιχνιάσουν το μυστήριο με την απίθανη αυτή κλοπή για να ξαναβρούν το μαγικό περιδέραιο «Το Μάτι του Ώρου».

Θα τα καταφέρουν; Από τι κινδύνους και περιπέτειες θα χρειαστεί να περάσουν; Ας τους ακολουθήσουμε.

Όταν ήμουν μικρός έβλεπα τα πουλιά πάνω από το Νέβα και ήθελα να μάθω τη γλώσσα τους. Θαύμαζα το πέταγμά τους, τους σχηματισμούς τους, την ελευθερία τους. Ονειρευόμουν, μια μέρα να αρχίσω να υψώνομαι από το έδαφος των χωραφιών και να γίνομαι ένα μαζί τους. Να μιλάμε όλοι μαζί, ένα παιδί με ένα σμήνος πουλιών. Αλλά ο πατέρας μου είχε διαφορετική άποψη- φαίνεται πως τα πουλιά δεν τον μάγεψαν όσο εμένα. Αλλά εγώ θα την μάθαινα την γλώσσα των πουλιών ό,τι κι αν γινόταν. Θα τα κατάφερνα.

Μαγεία εναντίον τεχνολογίας, λίγο πριν την καταστροφή του κόσμου Σε μια ανθρωπότητα που απέχει ελάχιστα απ’ την καταστροφή, η μαγεία και η επιστήμη είναι αυτές που θα παίξουν τον καθοριστικότερο ρόλο. Δύο έφηβοι, η Πατρίσια με τις μαγικές της ικανότητες και ο Λόρενς με την έφεσή του στην τεχνολογία, συνδέονται με μια δυνατή φιλία όσο κι αν περιφρονούνται από τους συμμαθητές τους λόγω των παράδοξων χαρακτηριστικών τους. Στην ενήλικη πλέον ζωή τους, η Πατρίσια είναι μέλος μιας ακαδημίας μαγισσών και παράλληλα θεραπεύει ψυχικά και σωματικά τους ανθρώπους με την –ακόρεστη πολλές φορές– χρήση των δυνάμεών της. Ο Λόρενς δουλεύει εντατικά σ’ ένα εργαστήριο για την κατασκευή μιας μηχανής διαγαλαξιακών ταξιδιών, προκειμένου να σώσει τους ανθρώπους από την επικείμενη καταστροφή του πλανήτη. Οι δύο παιδικοί φίλοι ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους, αλλά με το πέρασμα των χρόνων η σχέση τους θα δοκιμαστεί σε όλα τα πιθανά και απίθανα πεδία.