Λογοτεχνία

"Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση της στιγμής, επειδή ποτέ δεν θα μου περνούσε απ’ το μυαλό να διαλέξω έναν συγκεκριμένο τύπο ιστορίας μόλις εγώ ή εμείς σβήσουμε το φως και μπω σ’ εκείνη τη δεύτερη και ωραία μαύρη κουκούλα που μου φοράνε τα βλέφαρα, η ιστορία είναι εκεί, μια σχεδόν πάντα συναρπαστική αρχή ιστορίας, μπορεί να ’ναι ένας άδειος δρόμος μ’ ένα αυτοκίνητο να ’ρχεται απ’ το βάθος, ή η έκφραση του Μαρσέλο Μασίας όταν πληροφορείται πως πήρε προαγωγή, κάτι αδιανόητο ώς εκείνη τη στιγμή δεδομένης της ανικανότητάς του, ή απλώς μια λέξη ή ένας ήχος τα οποία επαναλαμβάνονται πέντ’-έξι φορές και από τα οποία αρχίζει να σχηματίζεται η πρώτη εικόνα της ιστορίας". "Με αυτήν, την προτελευταία του συλλογή διηγημάτων, ο Χούλιο Κορτάσαρ, με την αυτεπίγνωση του καλλιτέχνη που βγήκε θριαμβευτής από την πάλη με το υλικό του, τα εργαλεία του και τα εκφραστικά του μέσα, δείχνει σαν ν’ άφησε κατά μέρος τα νοηματικά αραβουργήματα και τα λεκτικά παιχνίδια, και καταθέτει το πιο ώριμο, το πιο σαγηνευτικό, το πιο αινιγματικό, αλλά και πιο σκοτεινό βιβλίο του". Α.Κ.

Η Άλκη Ζέη μόνο ενδιαφέρουσες, ανατρεπτικές, με χιούμορ και ζωντάνια ιστορίες μπορεί να μας αφηγηθεί και μεις να κρεμόμαστε από τα χείλη της ή μάλλον από το μολύβι της για να τις διαβάσουμε. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από μια ερώτηση της εγγονής της...

Γράμματα που γράφτηκαν από κάποιον για κανέναν, για κάποιον ή κάποιον άλλο. Επιστολές που καμιά φορά αγνοούν το δεύτερο πρόσωπο, που αγαπούν το για πάντα, που κλειδώθηκαν σε συρτάρια για χρόνια, στάλθηκαν σε λάθος διεύθυνση, γύρισαν πίσω, κλάπηκαν, χάθηκαν, βρέθηκαν τυχαία σε εξερευνήσεις ερειπωμένων σπιτιών, ταξίδεψαν στη θάλασσα μέσα σε μπουκάλι, κάηκαν κάποτε αλλά ξαναγυρίζουν απελπισμένα ή σαν σταχτιές μνήμες, γράμματα που αναζητούν τον παραλήπτη και γράμματα που επιστρέφουν για να ψάξουν τον αποστολέα τους. Κάποια δε θέλουν να αλλάξουν χέρια και κάποια θέλουν να ταξιδέψουν τον κόσμο. Γράμματα που συγκεντρώθηκαν μετά από κόπο ή συναντήθηκαν τυχαία. Και παρατίθενται εδώ χωρίς τέλος. Ο παραλήπτης πληρώνει το τέλος.

Θα εύχεσαι η ιστορία αυτή να μη συμβεί ποτέ! Ο δρόμος προς τον όλεθρο ξεκινάει με ένα λάθος βήμα…
 «ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ». Έτσι λέει η Πολίν Γκριν, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στο νέο μυθιστόρημα διεθνούς έντασης του Ken Follett, που κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία ως την τελευταία σελίδα. Μια όαση που ολοένα συρρικνώνεται στην Έρημο της Σαχάρας, ένα κλεμμένο αμερικανικό ντρόουν, ένα ακατοίκητο ιαπωνικό νησί και το μυστικό οπλοστάσιο θανατηφόρων χημικών όπλων μιας χώρας, είναι όλα στοιχεία που παίζουν το ρόλο τους σε μια σταθερά και αναπόφευκτα κλιμακούμενη κρίση. Το ξέσπασμα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου αγωνίζονται να εμποδίσουν μια νεαρή αξιωματικός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ένας μυστικός πράκτορας που δρα ανάμεσα σε τζιχαντιστές, ένα σπάνιας ευφυΐας υψηλόβαθμο στέλεχος της κινεζικής κυβέρνησης και η ίδια η Πολίν Γκριν, που έχει παράλληλα να αντιμετωπίσει τις συνεχείς επιθέσεις του λαϊκιστή αντιπάλου της στις επόμενες προεδρικές εκλογές.  Το Ποτέ είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, γεμάτο ηρωικές μορφές και καθάρματα, ψευδοπροφήτες και επίλεκτους μαχητές, κυνικούς πολιτικούς και καιροσκόπους επαναστάτες. Αποτυπώνει με εκπληκτική ακρίβεια και γνώση βασισμένη σε πληθώρα πραγματικών στοιχείων τις επισφαλείς ισορροπίες της σύγχρονης εποχής και ξετυλίγει την αγωνιώδη πλοκή του ως τη μοιραία κορύφωση, κάνοντας τους αναγνώστες να καρδιοχτυπούν και μεταφέροντάς τους με αδυσώπητο ρεαλισμό στο χείλος ενός αδιανόητου ολέθρου.

Ένα μυθιστόρημα που δεν είναι ακριβώς ιστορικό, αλλά μάλλον μια σύγχρονη εξιστόρηση που από τη μια ψάχνει να ανακαλύψει ποιος ήταν ο Καραϊσκάκης και από την άλλη τι σημαίνει να είσαι ένας οιονεί απόγονός του.

Κάτω από τους δρόμους του Λονδίνου, κάτω από τον κόσμο τον χειροπιαστό του Εδώ και του Τώρα, υπάρχει κι ένας κόσμος άγνωστος, απέραντος, μυστικός, σκοτεινός, ανείπωτος: ο κόσμος του Ποτέ και Πουθενά. Τον κατοικούνε τέρατα και άγγελοι, καλόγεροι και φονιάδες, κυνηγοί και θηρία, ληστές κι αγαθούληδες, τυχοδιώκτες και πρόβατα. Είναι γεμάτος τρομακτικές αβύσσους και παλάτια που φτάνουν ως το κέντρο της γης. Και μόνο όσοι στ' αλήθεια δεν έχουν τίποτα, όσοι γλιστράνε και πέφτουν από τις ρωγμές του "πραγματικού" κόσμου, μπορούν να περνάνε από τον έναν κόσμο στον άλλον: τα ποντίκια των υπονόμων, οι άστεγοι, οι φυγάδες, οι τρελοί. Ο Ρίτσαρντ ζει μια τακτοποιημένη, μετρημένη ζωή στον Πάνω Κόσμο της Πραγματικότητας, όταν μια και μόνη ανθρώπινη στιγμή, μια στιγμή καλοσύνης, θα τον βυθίσει σ' έναν κόσμο κάτω από τον κόσμο, σ' έναν χρόνο έξω από τον χρόνο, σ' έναν λαβύρινθο απέραντο, που οι δρόμοι του χάνονται στο απόλυτο σκοτάδι ή στο απόλυτο κακό, για ν' αναδυθούν ξανά εκεί που κανείς δεν τους περιμένει. Βρίσκεται παγιδευμένος στο Ποτέ και Πουθενά - και σε μια περιπέτεια που τινάζει στον αέρα κάθε έννοια τόπου, χρόνου και τάξης, όπως τα ήξερε μέχρι τότε στη ζωή του. "Η ανάγνωση του "Ποτέ και πουθενά" φαίνεται περισσότερο σαν μια ιδιωτική συνομιλία μεταξύ φίλων, με τον Neil Gaiman στην καλύτερη συγγραφική στιγμή του." Publishers Weekly

ποτέ πια εμείς, με τόσο λίγο στόμα για τ’ ανθρώπινα ποτέ πια εμείς, με τσέπες χρόνου αδειανές ποτέ πια εμείς, ο ενικός γλιστράει σε παλιοπάπουτσα κι όχι που λείπεις μα που μου έκρυψες ζωή

EIΝΑΙ ΟI ΠΡΩΤΕΣ ΔΙΑΚΟΠEΣ του Μακ Κας με τη δεκατριάχρονη κόρη του Αλίς, για την ύπαρξη της οποίας έμαθε μόλις πρόσφατα και αναπάντεχα. Ο πρώην αστυνομικός, μονόφθαλμος και στριφνός, χωρίς ψευδαισθήσεις, απροσποίητος και συνειδητά αυτοκαταστροφικός, εκμεταλλεύεται την περίσταση για να μάθει έστω και αργά τί σημαίνει να είναι πατέρας. Και, παρά την καλή του θέληση, είναι σαφές ότι έχει μια πολύ προσωπική προσέγγιση στην ευθύνη αυτή. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν το παλιό λαγωνικό μαθαίνει για το θάνατο του καλού του φίλου Μάρκο, δικηγόρου και έμπειρου ιστιοπλόου, που χτυπήθηκε από φορτηγό πλοίο ενώ έπλεε στη Μάγχη. Για τον Μακ Κας, είναι αδιανόητο ο φίλος του να έκανε κάποιο λάθος πλοήγησης. Πώς όμως να συνδυάσει τις οικογενειακές διακοπές με την Αλίς και την εξιχνίαση του φριχτού θανάτου του φίλου του; Αγανακτισμένος από τη συλλογική αδράνεια στο δράμα των προσφύγων και των μεταναστών, ο Μάρκο προσπάθησε να ταράξει τα νερά με τα μέσα που διέθετε, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει την εξαφάνισή του στη θάλασσα. Και ενώ ο Μακ Κας αδιαφορεί παντελώς για τους ανθρωπιστικούς σκοπούς του φίλου του, αποκαλύπτεται ότι και η πρώην σύζυγός του έχει εξαφανιστεί, και εκείνος θα ορμήσει ενάντια σε όλους και σε όλα, έχοντας μοναδικό κανόνα το «ρίχνω τη βολή για το ‘σπάσιμο’ και κάποια άκρη θα βγει». Όλα είναι ιδωμένα μέσα από το πρίσμα του μηδενισμού του Μακ Κας. Κι όμως: Θα βρει ένα νόημα στη ζωή του, και μάλιστα ένα είδος ευτυχίας, με τον δικό του τρόπο. Η έρευνά του θα τον οδηγήσει στην Αθήνα, τον Πειραιά και την Αστυπάλαια, όπου και θα δοθεί η λύση. Ο Καρύλ Φερέ επιχειρεί να περιγράψει την πραγματικότητα μιας βαλτωμένης από την κρίση Ελλάδας.

Η Ανίκα ζει μαζί με τον πατέρα της και τη θεία της πάνω από δεκαπέντε χρόνια σε μια χώρα του Βορρά. Η ίδια, όπως βέβαια και οι δικοί της, έχει γεννηθεί σε μακρινή χώρα της Ανατολής, αλλά ένα τραγικό γεγονός, που συνέβη όταν η Ανίκα ήταν ακόμα δύο χρονών, ανάγκασε όλη την οικογένεια να μεταναστεύσει και να μετακομίζει διαρκώς ολοένα πιο βόρεια. Η Ανίκα καταπιέζεται από τα αυστηρά ήθη της πατρίδας της, τα οποία οι δικοί της θέλουν να της επιβάλουν. Είναι στην εφηβεία, αναζητά τρόπους να εκπληρώσει τα προσωπικά της όνειρα, ο έρωτας μπαίνει στη ζωή της… Κι ενώ η Ανίκα προσπαθεί να βρει τον δικό της βηματισμό, το παλιό οικογενειακό μυστικό έρχεται να υπενθυμίσει πως, σε κάποιες περιοχές της γης, η ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων είναι κάτι απαγορευμένο. Μια ιστορία για τις ατομικές ελευθερίες και την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.