Ο θρίαμβος του έρωτα. Η κληρονομιά. Οι ψευδοεξομολογήσεις. Οι καλόπιστοι θεατρίνοι

Σ' έναν απροσδιόριστο χρόνο της ελληνικής αρχαιότητας, η νεαρή βασίλισσα της Σπάρτης Λεωνιδία ξεκινά, με ανδρική αμφίεση, να κατακτήσει, όχι κάποιο γειτονικό βασίλειο, αλλά την καρδιά του νόμιμου διαδόχου του θρόνου. Μια πρώτη αντίδραση στη γενναιοδωρία της: γυναίκα είναι, και μάλιστα πολύ νέα, δεν νιώθει ικανή να κρατήσει τον τίτλο της. Να όμως που αυτό το δεκαοχτάχρονο κορίτσι, όχι μονάχα κινεί με μαεστρία τα νήματα μιας τριπλής ερωτικής εκστρατείας, για να εξουδετερώσει αναίμακτα τη συνωμοσία εναντίον της και να κερδίσει τον άνδρα που αγαπά, είναι επίσης μια μορφή αμιγώς αυτοκρατορική. Η παραίτησή της δεν είναι άρνηση να κυβερνήσει το βασίλειο που κληρονόμησε. Η Λεωνιδία είναι ένας νέος Ηράκλειτος, κάτοχος της υπέρτατης εξουσίας: έχει την ψυχική και πολιτική δύναμη να παραιτηθεί από την εξουσία. Προσφέρει το θρόνο σε αυτόν που τον δικαιούται, είναι γενναιόδωρη, γιατί είναι γενναία, με τη σύγχρονη αλλά και την αρχαία έννοια: δυνατή και ευγενής, generosa