Ένα πεντιγκρί

Ο συγγραφέας της απουσίας υπογράφει ίσως, με το "Ένα πεντιγκρί", το καλύτερο βιβλίο του: την αφήγηση των πρώτων είκοσι χρόνων της ζωής του στο μεταπολεμικό Παρίσι· ένα ταξίδι στη νεανική του ηλικία, κλειδί για το σύνολο του έργου του. Les Inrockuptibles Αυτή η άρνηση της ενδοσκόπησης, του πάθους, του υπερχειλίζοντος συναισθηματισμού, καθιστά το βιβλίο παράδοξο και δυνατό. Είναι βέβαια γραμμένο με συγκίνηση, και η αίσθηση του τραγικού δεν είναι ποτέ απούσα στην αποστασιοποιημένη γραφή του Μοντιανό. Ωστόσο, με αμείλικτο τρόπο, ο συγγραφέας επισημαίνει, σε όσους νομίζουν ότι η λογοτεχνία συνίσταται στην αναπαραγωγή της θλίψης για τη χαμένη ζωή τους, ότι, έτσι, αναμασούν απλώς τις θρηνωδίες και τις κοινοτοπίες τους. Για τον Μοντιανό, η λογοτεχνία είναι ο πιο ριζοσπαστικός τρόπος για να αντισταθεί κανείς στην κοινωνική καταστροφή. Le Monde Αναμφισβήτητα, από τις πρώτες κιόλας σελίδες αυτής της θαυμαστής αφήγησης, διαπιστώνουμε πόσο η παιδική ηλικία του Μοντιανό έχει ομοιότητες με τα μυθιστορήματά του: ίδια αίσθηση του ελλειπτικού χρόνου, ίδια αβεβαιότητα των καταστάσεων, ίδια αινιγματικά πρόσωπα. Ο Μοντιανό κατόρθωσε, με αφετηρία τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, να δημιουργήσει ένα σημαντικό έργο γενικότερα και, με το "Ένα πεντιγκρί", ένα υπέροχο, συγκλονιστικό και εμβληματικό βιβλίο ειδικότερα. La Quinzaine Litteraire