Ηλίας Κ. Μαγκλίνης

Έγραψα ένα βιβλίο για τον φόνο σου. Του έδωσα τον τίτλο Είµαι όσα έχω ξεχάσει. Θυµάσαι;
Υποτίθεται ότι ήσουν ο παππούς µου αλλά δεν µπόρεσα ποτέ να αναφερθώ έτσι σε σένα. Μόνον: ο πατέρας του πατέρα µου.
Για χρόνια, µονάχα δύο πράγµατα ήξερα για σένα: ότι σε δολοφόνησαν το 1944. Κι ότι είχες κάνει στρατιώτης στη Μικρασιατική εκστρατεία.
Ο Νίκος Μαγκλίνης, ο παππούς του συγγραφέα, τη δολοφονία του οποίου είχε αφηγηθεί στο προηγούµενο βιβλίο του, υπηρέτησε στη Μικρά Ασία. Στον εγγονό δεν έφτασαν παρά τρίµµατα ιστοριών.
Έπειτα από έρευνα χρόνων, προσπάθησε να ανασυνθέσει µια πορεία θανάτου µα και ονειροπόλησης, ταξιδεύοντας στη Σµύρνη, στο Αφιόν Καραχισάρ, στο Εσκί Σεχίρ, στην Προύσα.
Πιο πολύ ήταν µια δική µου εµµονή: να προσπαθήσω να ιχνηλατήσω το µοναδικό ταξίδι που έκανες µαζί µε χιλιάδες άλλους της γενιάς σου. Για να πάτε να σκοτώσετε και να σας σκοτώσουν.
Ταξιδιωτικό οδοιπορικό, εξοµολόγηση, ρεπορτάζ, ιστορική έρευνα και αναβίωση άλλων εποχών, το βιβλίο συνοδεύεται από αρχειακό και φωτογραφικό υλικό της περιόδου, το οποίο εµπλουτίζεται µε φωτογραφίες που τράβηξε ο ίδιος ο συγγραφέας σε ένα δικό του πέρασµα από τους ίδιους τόπους σχεδόν έναν αιώνα αργότερα.

Η περίπτωση Βάνκαου: μια γυναίκα βρέθηκε νεκρή σε όρθια στάση. Η συνήθης μεταθανάτια μυϊκή παράλυση αντικαταστάθηκε από μια σπάνια, ακαριαία πτωματική ακαμψία. Επειδή έχουμε συνηθίσει τους νεκρούς οριζοντιωμένους, παραιτημένους από κάθε δικαίωμα και παρουσία, αυτή η γυναίκα μοιάζει να μας απειλεί. Ή να μας υπόσχεται το θαύμα. Σαν την Άλκηστη που «έχει και δεν έχει ξανάρθει, είναι και δεν είναι η Άλκηστη». Μια έκλειψη Ηλίου θα ρίξει το αλλόκοτο φως της σε μια ήσυχη Γη στο μέλλον, στα πρόσωπα των ανθρώπων και στα ερείπια των ναών.