Emmanuel Carrère

À quelques mois d'intervalle, la vie m'a rendu témoin des deux événements qui me font le plus peur au monde : la mort d'un enfant pour ses parents, celle d'une jeune femme pour ses enfants et son mari. Quelqu'un m'a dit alors : tu es écrivain, pourquoi n'écris-tu pas notre histoire ? C'était une commande, je l'ai acceptée. C'est ainsi que je me suis retrouvé à raconter l'amitié entre un homme et une femme, tous deux rescapés d'un cancer, tous deux boiteux et tous deux juges, qui s'occupaient d'affaires de surendettement au tribunal d'instance de Vienne (Isère). Il est question dans ce livre de vie et de mort, de maladie, d'extrême pauvreté, de justice et surtout d'amour. Tout y est vrai.

À un moment de ma vie, j'ai été chrétien. Cela a duré trois ans. C'est passé. Affaire classée, alors ? Il faut qu'elle ne le soit pas tout à fait pour que, vingt ans plus tard, j'aie éprouvé le besoin d'y revenir. Ces chemins du Nouveau Testament que j'ai autrefois parcourus en croyant, je les parcours aujourd'hui - en romancier ? en historien ? Disons en enquêteur. Prix littéraire du Monde 2014, Meilleur livre de l'année 2014 (Lire).

Ένας Γιαπωνέζος ηθοποιός και σκηνοθέτης που έχει δουλέψει κυρίως στη Δύση ως μέλος της θεατρικής ομάδας του Πήτερ Μπρουκ με έδρα το Παρίσι συνθέτει με μοναδικό τρόπο την παράδοση της Ανατολής, που επιζητεί τον ανώτατου βαθμού έλεγχο και ακρίβεια, με την ανάγκη του δυτικού ερμηνευτή - περφόρμερ να δημιουργεί χαρακτήρες και να εκφράζει έντονα και βαθιά συναισθήματα. Σ’ αυτή την πρακτική και συναρπαστική μελέτη για την τέχνη του ηθοποιού, γραμμένη μαζί με τη Λόρνα Μάρσαλ, ο Γιόσι Όιντα προσφέρει σε κάθε ερμηνευτή όλα τα βασικά εργαλεία που χρειάζεται για να εγκαταστήσει και να αναπτύξει την υποκριτική τέχνη. Ο τρόπος που αυτό πραγματοποιείται φέρει ένα πέπλο αόρατου. Ο Γιόσι Όιντα πιστεύει ότι, τη στιγμή που το κοινό αντιλαμβάνεται τη μέθοδο του ηθοποιού και «διαβάζει» με ευκολία την ερμηνεία του, το θαύμα της τέχνης πεθαίνει. Το κοινό δεν πρέπει ποτέ να «βλέπει» τον ερμηνευτή, παρά μόνο την ερμηνεία του. Απ’ την αρχή ως το τέλος, στο βιβλίο αυτό, η Λόρνα Μάρσαλ περιγράφει, εξηγεί και σχολιάζει τη δουλειά και τις μεθόδους του Γιόσι Όιντα και μας βοηθάει να κατανοήσουμε τη μοναδικότητα του καλλιτέχνη και να μυηθούμε στη μαγική τέχνη του ηθοποιού.

Βραβεία:
RENAUDOT
PRIX DES PRIX
PRIX DE LA LANGUE FRANCAISE

"Ο Λιμόνοφ δεν είναι μυθιστορηματικός χαρακτήρας. Υπάρχει. Γνωριζόμαστε. Υπήρξε αλήτης στην Ουκρανία, είδωλο του σοβιετικού αντεργκράουντ, άστεγος και μετά θαλαμηπόλος ενός δισεκατομμυριούχου στο Μανχάταν, μοδάτος συγγραφέας στο Παρίσι, στρατιώτης χαμένος στα Βαλκάνια και τώρα, στο απέραντο μπουρδέλο του μετακομμουνισμού, γηραιός χαρισματικός ηγέτης ενός κόμματος νεαρών ντεσπεράντο. Ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του σαν ήρωα, άλλοι μπορεί να τον θεωρούν αγύρτη: επ' αυτού, επιφυλάσσομαι.

Είναι μια ζωή επικίνδυνη, αμφίσημη: ένα κανονικό περιπετειώδες μυθιστόρημα. Είναι επίσης, κατά τη γνώμη μου, μια ζωή που μας λέει κάτι. Όχι μόνο για εκείνον, τον Λιμόνοφ, όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά για την ιστορία όλων μας από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά".