Guy de Maupassant

Εννέα διηγήματα του Μωπασσάν με θεματικό άξονα τις «κοινές γυναίκες» στη Γαλλία της περιόδου 1870-1890: μικρές ιστορίες δοσμένες ρεαλιστικά, «νατουραλιστικά», άλλοτε σκληρές και σκοτεινές κι άλλοτε τρυφερές ή χιουμοριστικές.

Χωρίς να ηθικολογεί, και με τη γνωστή του λεπτή ειρωνεία, ο Μωπασσάν περιγράφει όλες τις πτυχές του κοινωνικού φαινομένου της πορνείας, «ταξινομώντας» κατά κάποιον τρόπο μέσα από την αφήγησή του όλους τους «τύπους» της πόρνης – τόσο της δηλωμένης και νόμιμης, των οίκων ανοχής, όσο και της αδήλωτης, παράνομης και καταδιωκόμενης, του δρόμου.

Πίσω από τα φαινομενικά απλά διηγήματα με το πικάντικο θέμα κρύβεται εντέλει μια ανατρεπτική αφήγηση που υπονομεύει τις καθωσπρέπει κοινωνικές αξίες. Προσεγγίζοντας από μιαν ιδιαίτερη οπτική το δίπτυχο εξουσία και ηδονή, τα διηγήματα του Μωπασσάν ρίχνουν ένα διαφορετικό βλέμμα στα (κατά τους ηθικολόγους επικριτές του συγγραφέα) «κατώτερα και ανάξια λόγου υποκείμενα», μετατρέποντάς τα σε αθόρυβους πολιορκητικούς κριούς των θεμελίων της αστικής τάξης…

Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται σ' αυτόν τον τόμο κινούνται γύρω από τον άξονα του έρωτα και δη των ατοπημάτων στον έρωτα, ο Μωπασσάν πραγματεύεται εδώ με απέριττο αλλά και αποτελεσματικό τρόπο το θέμα της απιστίας στις ερωτικές σχέσεις. Σημασία δεν έχει αν οι σχέσεις αυτές έχουν επικυρωθεί με τα δεσμά του γάμου· αυτό που έχει σημασία και συγχρόνως ενδιαφέρον δεν είναι το αποτέλεσμα, που είναι η απιστία -κάτι που ο Μωπασσάν γνωρίζει αρκετά καλά ώστε να μην αναλώνεται σε πεζές, αδιάφορες αφηγήσεις-, όσο το μέσο με το οποίο αυτή θα επιτευχθεί και που δεν είναι άλλο από την εξαπάτηση και την πανουργία. Στα δεκατρία διηγήματα αυτής της συλλογής ο συγγραφέας, επιδεικνύοντας υποδειγματική μαεστρία, καταπιάνεται με τις παραλλαγές της εξαπάτησης, τους θύτες και, φυσικά, τα θύματά της...