Slavoj Zizek

Philosophical materialism in all its forms from scientific naturalism to Deleuzian New Materialism has failed to meet the key theoretical and political challenges of the modern world. This is the burden of philosopher Slavoj i[ek s argument in this pathbreaking and eclectic new work. Recent history has seen developments such as quantum physics and Freudian psychoanalysis, not to speak of the failure of twentieth-century communism, shake our understanding of existence. In the process, the dominant tradition in Western philosophy lost its moorings. To bring materialism up to date, i[ek himself a committed materialist and communist proposes a radical revision of our intellectual heritage. He argues that dialectical materialism is the only true philosophical inheritor of what Hegel designated the speculative approach in thought. "Absolute Recoil" is a startling reformulation of the basis and possibilities of contemporary philosophy. While focusing on how to overcome the transcendental approach without regressing to naive, pre-Kantian realism, i[ek offers a series of excursions into today s political, artistic, and ideological landscape, from Arnold Schoenberg s music to the films of Ernst Lubitsch."

"While it is common practice in contemporary theatre to re-contextualize a piece of work, the riskier--and Slavoj Zizek would argue more faithful--approach might be to change the actual story itself. Zizek's Antigone not only re-positions Antigone as a revolutionary political figure, it alters the narrative of the play itself. As Zizek puts it himself in the introduction to the play, 'Only one thing is sure: sticking to the traditional letter is the safest way to betray the spirit of the classic'. Philosophers have long been preoccupied with Antigone--Kierkegaard, Hegel, Plato and Judith Butler to name but a few--but never before has a philosopher had the audacity to throw fidelity to the wind and re-write one of the most classic plays in the history of theatre. This lack of fidelity is, of course, precisely the point: not only is this a fascinating new play in its own right, it is a political work calling into question our ideas of reverence to the canon, fidelity to the text and the notion of what 'faithfulness' might really mean. A brilliantly funny, moving and political play for those who are interested in reading and watching Antigone in a new way. "--

Ο σλοβένος φιλόσοφος Slavoj Zizek χρησιμοποιώντας εργαλεία και αντλώντας έμπνευση από ποικίλα πεδία της θεωρίας και της πράξης -από τη μαρξιστική θεωρία και τη λακανική ψυχανάλυση μέχρι τον κινηματογράφο, τη μουσική και τα προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης- έχει κατορθώσει να προσφέρει όχι μόνο μία σύγχρονη κριτική ματιά απέναντι στην εκμεταλλευτική λειτουργία και στα αποτελέσματα κυριαρχίας του ύστερου καπιταλισμού, αλλά και μία αυτοκριτική ματιά στην κυρίαρχη αριστερή κριτική και στα κινήματα διαμαρτυρίας. Στο δοκίμιό του "Απαντήσεις δίχως ερωτήματα", ο Zizek γράφει λίγο μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και των κινημάτων διαμαρτυρίας που πυροδότησε σ΄ ολόκληρο τον κόσμο (Occupy, ΄Αγανακτισμένοι΄, ΄Αραβική Άνοιξη΄), για να περιγράψει το παράδοξο φαινόμενο του να ακούγονται από παντού φωνές με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο την ίδια στιγμή που οι φωνές αυτές αποδεικνύονται βουβές σχετικά με την ανάγκη υπέρβασης του φιλελεύθερου-δημοκρατικού πλαισίου λειτουργίας του καπιταλισμού υπό μία χειραφετητική προοπτική. Μήπως η αντικαπιταλιστική απάντηση δίνεται σ΄ ένα ερώτημα που δεν έχει ακόμη τεθεί; "Η επαναλαμβανόμενη ιστορία της σύγχρονης αριστεράς είναι αυτή ενός ηγέτη ή κόμματος που εκλέχθηκε υπό τον ενθουσιασμό όλων, υποσχόμενος έναν νέο κόσμο -σύντομα, όμως, συνήθως μετά από δύο χρόνια, σκοντάφτει πάνω στο βασικό δίλημμα: τολμάμε να ακουμπήσουμε τους καπιταλιστικούς μηχανισμούς ή απλώς αποφασίζουμε να ΄παίξουμε το παιχνίδι τους΄; Αν κανείς πειράξει τους μηχανισμούς, τότε δέχεται άμεσα την τιμωρία των αναταραχών της αγοράς, του οικονομικού χάους και όλων των υπολοίπων". Slavoj Zizek

Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόµι. Η µαζική µετανάστευση προσφύγων και η ισλαµική τροµοκρατία έχουν βυθίσει την ήπειρο σε µια νέα κρίση που είναι ίσως η µεγαλύτερη της µεταπολεµικής περιόδου. Αυτή την κρίση δε θα µπορέσουµε να την ξεπεράσουµε µόνο µε την ευσπλαχνία και την ειλικρινή διάθεση να συµµεριστούµε τα συναισθήµατα των άλλων. Ένα πράγµα είναι σίγουρο: το µεταναστευτικό κύµα δεν είναι απλώς και µόνο αποτέλεσµα πολιτικών αποφάσεων. Είναι επίσης, και πρωτίστως, σύµπτωµα του παγκόσµιου καπιταλισµού.

Στο καίριο αυτό βιβλίο, ο φιλόσοφος και θεωρητικός του πολιτισµού Σλάβοϊ Ζίζεκ υποστηρίζει ότι το µεταναστευτικό κύµα, όπως και η ισλαµική τροµοκρατία, είναι αποτέλεσµα της νέας πάλης των τάξεων. Γιατί η πάλη των τάξεων διέπει τα πάντα: όσοι επιδιώκουν να υπονοµεύουν κυβερνήσεις ή να αποκλείουν ολόκληρα τµήµατα του πληθυσµού και περιοχές του πλανήτη από την ευηµερία και από τη συµµετοχή στην κοινωνία δεν πρέπει να εκπλήσσονται όταν κάποια στιγµή αυτές οι κοινωνίες οδηγούνται σε σηµείο κατάρρευσης και οι άνθρωποι είτε ακολουθούν θρησκευτικούς και ιδεολογικούς εξτρεµιστές είτε αναζητούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε άλλα µέρη της υδρογείου.

Η επιµονή λοιπόν της Δύσης στις αξίες της δηµοκρατίας, της ελευθερίας και της ισότητας µοιάζει κούφια, όσο επιθυµητές και αν είναι αυτές οι αξίες. Έχουµε δικαίωµα να διατηρήσουµε και να υπερασπιστούµε τον δυτικό τρόπο ζωής µας και τις ευρωπαϊκές αξίες µας, αλλά δεν έχουµε κανένα δικαίωµα να διαιρούµε τον κόσµο ανάµεσα σε εκείνους που επιτρέπεται και σε εκείνους που δεν επιτρέπεται να έχουν µερίδιο σε αυτόν. Αλλιώς, µακροπρόθεσµα, είµαστε καταδικασµένοι. Πώς µπορούµε να κρατήσουµε τις αξίες και τα αγαθά της Δύσης χωρίς να αποκλείσουµε ένα µεγάλο µέρος της ανθρωπότητας από αυτά;