Camille Laurens

A 14 ans, Marie Geneviève Van Goethem, danseuse de l'Opéra, fut le modèle de la célèbre sculpture d'E. Degas, une oeuvre décriée lors de sa présentation au Salon des Indépendants car le public la jugea laide et repoussante. L'auteure revient sur la vie difficile de l'adolescente contrainte de travailler, ce qui lui coûta sa place, ainsi que sur la réception de la statue et ses diverses fortunes.

Σε λένε Κλαιρ, είσαι 48 ετών, καθηγήτρια, χωρισμένη. Για να παρακολουθήσεις τον άστατο εραστή σου Τζο φτιάχνεις ένα ψεύτικο προφίλ στο Facebook: Παρουσιάζεσαι σαν μια καστανή γυναίκα 24 ετών και η φωτογραφία που χρησιμοποιείς και σε δείχνει τόσο ωραία δεν είναι καν δική σου. Και όμως αυτό το δημιούργημα φαντασίας ερωτεύεται ο Κριστόφ - ψευδώνυμο Κις Κρις... Σε έναν ιλιγγιώδη αντικατοπτρισμό μεταξύ πραγματικού και εικονικού, η Camille Laurens διηγείται τις επικίνδυνες σχέσεις μιας γυναίκας που δε θέλει να απαρνηθεί το πάθος.

Η Λωράνς Μπαρακέ γεννήθηκε το 1959 σε μεσοαστική οικογένεια από τη Ρουέν της Νορμανδίας. Ο πατέρας της γιατρός, η μητέρα της νοικοκυρά. Από πολύ νωρίς κατάλαβε, μέσα από τη γλώσσα και τις νουθεσίες των γονιών της, ότι η θέση των κοριτσιών είναι κατώτερη της θέσης των αγοριών. Αυτή η εμπειρία της επιβεβαιώθηκε στο σχολείο, στη σχολή χορού, στην τοπική βιβλιοθήκη, και οπουδήποτε η γλώσσα επιβάλλει την κυριαρχία του αρσενικού γένους. Στην ερώτηση «Έχεις παιδιά;» ο πατέρας της απαντούσε «Όχι, έχω δυο κόρες». Τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα γι’ αυτήν αν είχε γεννηθεί αγόρι. Σ’ αυτό το πολύ δυνατό μυθιστόρημα, η Camille Laurens ξεδιπλώνει το πεπρωμένο μιας γυναίκας αντιμέτωπης με τις αλλαγές στη γαλλική κοινωνία των τελευταίων σαράντα χρόνων. Μέσω της αφηγήτριας διατυπώνονται και μερικά μείζονα ζητήματα σε σχέση με την εκπαίδευση των γυναικών, τη διατήρηση της αντρικής κυριαρχίας, και τη μετάδοση των φεμινιστικών αξιών στις νεότερες γενιές. Η διαδρομή της Λωράνς Μπαρακέ θυμίζει τη διαδρομή κάθε κοριτσιού, κάθε γυναίκας που τη μεγάλωσαν με την πίστη στην ανωτερότητα των ανδρών. Ψηφίστηκε ως το καλύτερο βιβλίο του 2020 σύμφωνα με το λογοτεχνικό περιοδικό Lire, ενώ ήταν υποψήφιο για το βραβείο Landerneau des lecteurs και είναι υποψήφιο για το Domitys 2021. Η γραφή της Camille Laurens είναι αριστοτεχνική και αποτυπώνει, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με συγκίνηση και τρυφερότητα, τις κοινωνικές αλλαγές αλλά και τη σημασία των λέξεων στη διαμόρφωση μιας ζωής. Ένα βαθιά προσωπικό και δυνατό μυθιστόρημα για το τι σημαίνει να είσαι κορίτσι, γυναίκα, μητέρα, σε έναν κόσμο που αντιμετωπίζει το θηλυκό ως κάτι υποδεέστερο.