Lucia Berlin

The world just goes along. Nothing much matters, you know? I mean really matters. but then sometimes, just for a second, you get this grace, this belief that it does matter, a whole lot.

Η συλλογή διηγημάτων «Οδηγίες για οικιακές βοηθούς» (πρώτη έκδοση στα ελληνικά 2018) σύστησε στο διεθνές κοινό, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό της, μια σπουδαία συγγραφέα που είχε αδίκως περιπέσει στη λήθη. Το «Βράδυ στο παράδεισο», η δεύτερη συλλογή της Λουσία Μπερλίν, επιβεβαιώνει τη θέση της στο πάνθεον των αμερικανικών γραμμάτων, ισάξια ενός Ρέιμοντ Κάρβερ και μιας Άλις Μούνρο. Τα είκοσι δύο διηγήματα του βιβλίου παρασύρουν τον αναγνώστη σ’ ένα ταξίδι στα μέρη όπου έζησε η συγγραφέας, στο Τέξας, τη Χιλή, τη Νέα Υόρκη, το Μεξικό, του συστήνουν τους πιο ετερόκλιτους ανθρώπινους τύπους, από μουσικούς και ζωγράφους μέχρι εμπόρους ναρκωτικών και από ανήσυχους εφήβους μέχρι θρύλους του θεάματος, όπως ο Τζον Χιούστον, η Άβα Γκάρντνερ και η Λιζ Τέιλορ. Όπου κι αν βρίσκεται, ό,τι κι αν περιγράφει, η Μπερλίν καταγράφει τη μοναξιά των ανθρώπων, αποκαλύπτει την ομορφιά πίσω από την ασχήμια και πάντα διακρίνει την ελπίδα μέσα στο σκοτάδι. Κάποιοι από τους ήρωές της παλεύουν με τη φήμη, άλλοι με τη μονοτονία μιας αβάσταχτης, πληκτικής καθημερινότητας, άλλοι με τις στερήσεις μιας μποέμικης ζωής. Στη ρίζα τους αυτοβιογραφικά, τα διηγήματά της μεταπλάθουν με φαντασία και τρυφερότητα μια ζωή που σημαδεύτηκε από συνεχείς μετακινήσεις, απανωτές συναισθηματικές ανατροπές και υπαρξιακές αναζητήσεις. Το λεπτό της χιούμορ γίνεται ένα όχημα υπέρβασης κάθε δοκιμασίας, μια ανασκαφική σκαπάνη που φέρνει στην επιφάνεια τα μικρά θαύματα κάθε ζωής, τα οποία η κομψή της πένα μετατρέπει σε λογοτεχνικά διαμάντια.

Η συλλογή "Οδηγίες για οικιακές βοηθούς" περιλαμβάνει τα καλύτερα αφηγήματα της θρυλικής διηγηματογράφου Λουσία Μπερλίν, μιας μαστόρισσας της φόρμας που αναγνωρίστηκε μετά θάνατον ως έξοχη εκπρόσωπος της μποέμ γενιάς του '60 και του '70. Με το σθένος ενός Ρέιμοντ Κάρβερ, την ειλικρίνεια μιας Άλις Μονρό κι ένα μείγμα ρέμπελου χιούμορ και μελαγχολίας εντελώς δικό της, η Μπερλίν κάνει θαύματα με υλικό την ασήμαντη καθημερινότητα. Μέσα από τα διηγήματά της, με ηρωίδες γυναίκες που καλούνται να τα βγάλουν πέρα μόνες στη ζωή, αναδύεται ένας κόσμος σε ασταμάτητη κίνηση, γεμάτος χρώματα, αρώματα, γεύσεις, ένας κόσμος ο οποίος, παρ' όλη την οδύνη που κατά καιρούς μας προκαλεί, πάντοτε θα μας ξαφνιάζει και θα μας σαγηνεύει.