Μαργαρίτα Λυμπεράκη

Ταξίδι μυητικό μιας Ελληνίδας που γυρεύει τις ρίζες της, ένα παζλ από κομμάτια των αιώνων, η "Διασπορά" είναι μια προσωπική ιστορία και ταυτόχρονα μια μαρτυρία για τον Ελληνισμό.

Ξαναδιαβάζοντας σήμερα "Τα δέντρα", κάνω μια παράξενη σκέψη. Είναι σαν να πήγα να μείνω στο Παρίσι την πρώτη φορά για να ζήσω αυτά που έγραψα, αυτά που έζησε και η Ειρήνη, η ηρωίδα των Δέντρων. Ήθελα να γνωρίσω το δικό της κόσμο, τη δική της γειτονιά, τους αγαπημένους της δρόμους και τα γεφύρια του Σηκουάνα, και βέβαια τα ανδρικά πρόσωπα που κατά διαβολική σύμπτωση έτυχε να έχουν τα ίδια ονόματα με τα πρόσωπα του βιβλίου. Μόλις είχα χωρίσει. Το βιβλίο λοιπόν ήταν ερέθισμα ζωής και όχι το αντίστροφο.

Είχα κάνει ένα ταξίδι στο Παρίσι, αλλά ήμουνα παιδί. Τρεις μέρες με το τρένο δεν είχα κουνήσει από το σκαμνάκι στο διάδρομο, τα τοπία άλλαζαν συνέχεια μπρος στα μάτια μου, ο κόσμος ανοιγόταν μπροστά μου. Μέσα στο βαγόνι ο παππούς, η γιαγιά μου και η μητέρα μου - οι γονείς μου μόλις είχανε χωρίσει.

Το Παρίσι το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή. Εκεί έμαθα τα πρώτα μου γράμματα, προσπαθώντας να διαβάσω τα ονόματα των δρόμων. Με βοηθούσε όπως πάντα ο παππούς μου, ο εκδότης Γιώργος Φέξης.

Μ. Λ.

Ο έρωτας, η αναζήτηση του έρωτα, ο πόθος του έρωτα... Τρία καλοκαίρια μέσα στο λαμπρό φως της Αττικής, τρεις αδελφές στην άνθησή τους, η Μαρία, η Ινφάντα, η Κατερίνα. Η Μαρία, η μεγαλύτερη, αισθησιακή, κοντά στα μυστήρια της φύσης, η Ινφάντα, φλογερή αλλά συγκρατημένη μπροστά στον έρωτα, η Κατερίνα, διψασμένη για ανεξαρτησία, που διαλέγει το όνειρο. Γι΄ αυτήν ο μύθος γίνεται η πραγματικότητα, όπως τα μυστηριώδη πρόσωπα της Πολωνέζας γιαγιάς και του καπετάνιου Ανδρέα. Η Κατερίνα αφηγείται τα τρία αυτά καλοκαίρια με φαντασία, χιούμορ και απέραντη τρυφερότητα, με νεανική χάρη που έχει κιόλας έναν τόνο νοσταλγίας.

non-exchangeable & non-refundable