Αισχύλος: Ευμενίδες

Στο πρώτο δράμα της τριλογίας, τον Αγαμέμνονα, είδαμε την αλάθητη και απηνή ενέργεια της Αράς. Μετά τον απαίσιο φόνο των παιδιών του Θυέστη από τον Ατρέα, στη στέγη του σκοτεινού οίκου των Ατρειδών είχε επικαθίσει βαρύς και αδυσώπητος ο Αλάστωρ δαίμων, οι δε Ερινύες βλοσυρές και αμείλικτες είχαν αρχίσει το πένθιμο, το θλιβερό τραγούδι τους, που προμήνυε συμφορά. Ο καταραμένος αυτός οίκος είχε μέσα του τον σπόρο της φθοράς και έρρεπε από κληρονομικότητα προς την αφάνεια. Το πρώτο θύμα της ανελέητης Αράς ήταν ο Αγαμέμνων. Υβριστής ο ίδιος, πρόσθεσε στα εγκλήματα των προγόνων του απαίσιες και φοβερές ενέργειες εναντίον των θεών και των ανθρώπων. Ο σπόρος του κακού που έφερε μέσα του έθρεψε την Άτη. "Ύβρις γαρ εξανθούσ' εκάρπωσε στάχυν /άτης, όθεν πάγκλαυτον εξαμά θέρος". Και αφανίσθηκε. Η "ψακάς αίματος" όμως δεν θα σταματήσει με τη δολοφονία του Αγαμέμνονα. Αν κατασιγάσθηκε η διψασμένη για αίμα ψυχή του Αλάστορα, αυτό δεν σημαίνει πως απαλείφθηκε το κακό το οποίο μάστιζε τον οίκο. Και υπό άλλη μορφή είναι δυνατό να επενεργήσει ο σκοτεινός δαίμων. Πράγματι, η οργισμένη ψυχή του αδικοσκοτωμένου βασιλιά θα απαιτήσει εκδίκηση, θα απαιτήσει αίμα.