Octave Mirbeau

A presque 18 ans, le grand Michu règne en maître dans la cour de récré. Mais quand l'injustice à la cantine devient insupportable, la révolte gronde chez ses camarades. N'écoutant que son courage, Michu décide de partir en guerre contre l'ignoble morue à la sauce rousse et les haricots à la sauce blanche... La camaraderie, la cruauté, la jalousie ou encore la fraternité: les relations sociales sont mises à l'honneur dans cette anthologie qui interroge le rapport à l'autre, depuis la salle de classe jusqu'à la tombe. Ce recueil rassemble Le Grand Michu d'Emile Zola ; Le Papa de Simon, Aux champs, Deux amis et Menuet de Guy de Maupassant ; Deux amis s'aimaient d'Octave Mirbeau.

Η Απεργία των ψηφοφόρων είναι ένα χρονικό αναρχικής έμπνευσης που δημοσιεύτηκε στις 28 Νοεμβρίου 1888 στην εφημερίδα Le Figaro. Για τον Μιρμπώ, η καθολική ψηφοφορία και η προσφυγή στις εκλογές δεν είναι τίποτε άλλο από μια απάτη στημένη από τους κυρίαρχους, για να αποκτούν φτηνά τη συναίνεση αυτών τους οποίους καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται. Καλεί λοιπόν τους ψηφοφόρους να απεργήσουν στις κάλπες και να φερθούν όχι σαν αγελαία πρόβατα αλλά ως πολίτες πνευματικά διαυγείς. Στα δύο κείμενα που περιλαμβάνονται εδώ, ο Μιρμπώ πραγματεύεται το θέμα της εξουσίας, όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται στο άτομο, αλλά επίσης, και κυρίως, για τον τρόπο που την εσωτερικεύουν και την ενστερνίζονται οι ίδιοι οι κυβερνώμενοι. «Ανάμεσα στους κλέφτες και τους δημίους του, έχει τις προτιμήσεις του και ψηφίζει υπέρ του πιο άπληστου ή του πιο αιμοδιψούς. Ψήφισε χθες, θα ψηφίσει αύριο, θα ψηφίζει πάντα. Τα πρόβατα οδηγούνται στο σφαγείο. Είναι σιωπηλά και δεν ελπίζουν τίποτα. Τουλάχιστον όμως δεν ψηφίζουν τον σφαγέα τους ή τον αστό που θα τα καταβροχθίσει. Πιο ζώο από τα ζώα, πιο πρόβατο από τα πρόβατα, ο ψηφοφόρος εκλέγει τον σφαγέα του και επιλέγει τον αστό του. Έκανε τις επαναστάσεις για να κατακτήσει αυτό το δικαίωμα. [...] Είναι καλό να ονειρεύεσαι. Τα όνειρα καταπραΰνουν την οδύνη. Αλλά να αποκλείσεις τον άνθρωπο από τα όνειρά σου. Όπου άνθρωπος, εκεί και πόνος και μίσος και φόνος. Κυρίως, να θυμάσαι ότι ο άνθρωπος που ζητιανεύει τις ψήφους είναι από το γεγονός αυτό και μόνο ένας άνθρωπος ανέντιμος, διότι, σε αντάλλαγμα της εξουσίας και του πλούτου που απέκτησε χάρη σ’ εσένα, σου υπόσχεται ένα σωρό θαυμάσια πράγματα, τα οποία δεν θα σ’ τα δώσει, και δεν είναι άλλωστε μέσα στις δυνατότητές του να σ’ τα δώσει. Ο άνδρας που εξυψώνεις δεν εκπροσωπεί ούτε την εξαθλίωσή σου ούτε τις επιδιώξεις σου ούτε τίποτα. Εκπροσωπεί μόνο τα δικά του πάθη και τα δικά του συμφέροντα, τα οποία είναι αντίθετα από τα δικά σου».

Ο Θάνατος του Μπαλζάκ θα προκαλέσει σκάνδαλο προτού ακόμη κυκλοφορήσει κυρίως για το τρίτο κεφάλαιό του που είναι αφήγηση μέσα στην αφήγηση. Ο Μιρμπώ περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του γίγαντα της λογοτεχνίας όπως του τις εμπιστεύτηκε, χρόνια αργότερα, μετά τον θάνατο του τελευταίου, ο ζωγράφος Ζαν Ζιγκού, εραστής της μαντάμ Χάνσκα (συζύγου του Μπαλζάκ). Την ώρα της επιθανάτιας αγωνίας του συγγραφέα η κόμισσα Εβελίνα Χάνσκα και ο εραστής της, ο Ζαν Ζιγκού, περνούν τη νύχτα μαζί!