Η βούληση για ζωή και η μηδαμινότητα της ανθρώπινης ύπαρξης

Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ (1788-1860), στο κύριο έργο του "Ο κόσμος ως βούληση και παράσταση" (από το οποίο και αντλούνται τα δύο κείμενα που συναπαρτίζουν την έκδοση: "Περί της κατάφασης της βούλησης για τη ζωή" και "Περί της μηδαμινότητας και της δεινοπάθειας της ζωής") απορρίπτει όλη την πρότερη φιλοσοφική παράδοση που έβλεπε τον κόσμο ως "κόσμο", δηλαδή ως ένα σύμπαν που χαρακτηρίζεται από τάξη και κάλλος, που οφείλει την ύπαρξη και τη σύστασή του σε μια έλλογη δημιουργική πράξη. Σύμφωνα με τη δική του διάγνωση, η βαθύτερη ουσία της πραγματικότητας είναι, αντίθετα, μια βούληση "τυφλή", εντελώς άλογη, απρόσωπη, χωρίς κανένα τέλος και σκοπό. Σε μια τέτοια πραγματικότητα, η ευτυχία του ανθρώπου είναι αδύνατη, η δε επιδίωξή της προϊόν πλάνης και καθαρή ματαιοπονία. Μέσα στην ανθρώπινη ζωή, η κοσμική αυτή βούληση αποδέχεται τον εαυτό της με την εκτέλεση της γενετήσιας πράξης. Ανανεώνεται έτσι κάθε φορά ο τραγικός κύκλος της γέννησης, της διαρκούς αιώρησης του ανθρώπου μεταξύ πόνου και ανίας... με κατάληξη το θάνατο. Χάρη στην απλότητα και τη μεστότητά τους, τα κείμενα της παρούσας έκδοσης αποτελούν, παρά τη συντομία τους, εξαιρετικό δείγμα τόσο του στοχασμού όσο και του ιδιαίτερου ύφους του Σοπενχάουερ. Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να θαυμάσει το οξύ κριτικό πνεύμα, να διασκεδάσει με τις καυστικές παρατηρήσεις, αλλά και να νιώσει τον βαθύ πεσιμισμό της κοσμοθεωρίας του φιλοσόφου, ο οποίος θέλει να του δείξει πώς είναι ο κόσμος, προκειμένου να τον απαλλάξει από κοινές αυταπάτες και τις συνέπειές τους.