Honoré de Balzac

Στο Άγνωστο Αριστούργημα, η αναζήτηση της απόλυτης ομορφιάς βασανίζει για δέκα χρόνια το ζωγράφο Φρενχόφερ. Στη προσπάθειά του να τελειοποιήσει το έργο του, να δώσει σάρκα και οστά στη γυναίκα που έχει πλάσει με τη φαντασία του, το καταστρέφει. Η ιδανική γυναίκα, που όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο είναι ανύπαρκτη, είναι μια χίμαιρα, μια ουτοπία, ένα δημιούργημα της φαντασίας του. Σκοπός στη ζωή του δεν υπάρχει πια. Χωρίς στόχο, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, χωρίς την ανύπαρκτη γυναίκα, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα, δεν αξίζει να συνεχιστεί. Καίει τους πίνακές του και πεθαίνει.

Φέραγκυς είναι το όνομα του αρχηγού μιας ομάδας, σχηματισμένης σύμφωνα με τα πρότυπα των τεκτονικών ομάδων, που έδενε με όρκους πίστης τα άγνωστα μεταξύ τους μέλη της, καθώς αυτά προέβαιναν σε ακατονόμαστες και κάθε είδους εγκληματικές πράξεις. Ο Μπαλζάκ, λάτρης των απολαύσεων μιας άνετης ζωής που επιδίωκε να εξασφαλίσει για τον εαυτό του, με τεράστιο κόστος για την υγείας του, έπαιρνε υπόσταση στα διαφορετικά πρόσωπα, στους διαφορετικούς χαρακτήρες της `Ανθρώπινης Κωμωδίας`, έτσι ώστε κάθε χαρακτήρας των μυθιστορημάτων του να είναι και ένας ακόμη Μπαλζάκ. Πρόκειται για μια κοινωνική «θεωρία» και με τις δύο εκδοχές του όρου· εμβριθής κοινωνική θεώρηση αλλά και στοχαστική ενατένιση μεγάλων ανθρώπινων προβλημάτων, ίσως και όχι μονάχα αυτό: μια τοιχογραφία ενός κόσμου που πλησιάζει στη δύση του, μιας αριστοκρατίας που μετά τη Γαλλική Επανάσταση σκιρτά πασχίζοντας να ανακτήσει τα προνόμιά της προετοιμάζοντας μια βαθιά όσο και διαρκή κοινωνική και πολιτισμική αποσύνθεση.

Ένας από τους θεμελιωτές του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, γεννήθηκε το 1799 στην πόλη Τουρ της Γαλλίας. Σπουδάζει νομικά, ύστερα από παρότρυνση της οικογένειάς του, και φιλοσοφία. Το 1819, αρνείται να ακολουθήσει το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, για να αφιερωθεί στη συγγραφή φιλοσοφικών δοκιμίων, μυθιστορημάτων και τραγωδιών. Σε όλα του πληθωρικός, τον χαρακτήριζε η ακατάβλητη εργατικότητα, το ακατάβλητο σθένος, όλα καθ' υπερβολή: το ίδιο ισχύει για την ερωτική ζωή του, τις καταχρήσεις, τις σπατάλες και τη μεγαλομανία του. Ζει πνιγμένος στα χρέη και δουλεύει όλο και περισσότερο και καταπιάνεται με όλο και περισσότερα για ν' απαλλαγεί απ' αυτά. Το 1822 γίνεται εραστής της κατά 20 χρόνια μεγαλύτερής του κυρία Ντε Μπερνύ. Εκείνη πρωτοδιαβάζει και καθαρογράφει τα έργα του. Θα πληρώσει κάθε εμπορικό του ναυάγιο: τυπογραφείο, βιβλιοπωλείο, έκδοση εφημερίδας, φυτείες ανανά, μετοχές σε σιδηροδρόμους. Συνάπτει παράλληλες ερωτικές σχέσεις, και το 1832 λαμβάνει το πρώτο γράμμα της ξένης, της Εβελίνα Χάνσκα, κι αρχίζει φλογερή αλληλογραφία. Θα παντρευτούν το 1850, λίγους μήνες πριν από το θάνατό του. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια προσπάθειας, γράφοντας μυθιστορήματα της σειράς, για τις δημοφιλείς τότε επιφυλλίδες, χωρίς να υπογράφει καν, ωσότου αγγίξει την επιτυχία. Το 1833 συλλαμβάνει την ιδέα για το γιγαντιαίο εγχείρημά του την Ανθρώπινη κωμωδία, όπου, ο Μπαλζάκ μιλάει για την τεράστια έκταση ενός σχεδίου που αγκαλιάζει ταυτόχρονα την ιστορία και την κριτική της κοινωνίας, την ανάλυση των δεινών της και τη διερεύνηση των αρχών της, και συμπεριλαμβάνει μεγάλο μέρος του έργου, μεταξύ άλλων: Η εξαδέλφη Μπέτυ, Μπαρμπα-Γκοριό, Ευγενία Γκραντέ, Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ, Ο εξάδελφος Πονς. Πεθαίνει το 1850 στο Παρίσι σε ηλικία μόλις 51 ετών.