Raphaël Jérusalmy

Le roman de Raphaël Jerusalmy commence là où calent les livres d'histoire : François Villon, premier poète des temps modernes et brigand notoire, croupit dans les geôles de Louis XI en attendant son exécution quand il reçoit la visite d'un émissaire du roi. Rebelle, méfiant, il passe pourtant un marché avec l'évêque de Paris et accepte une mission secrète qui consiste d'abord à convaincre un libraire et imprimeur de Mayence de venir s'installer à Paris. Un premier pas sur un chemin escarpé qui mènera notre poète, flanqué de son fidèle acolyte coquillard maître Colin, jusqu'aux entrailles les plus fantasmatiques de la Jérusalem d'en bas, dans un vaste jeu d'alliances, de complots et de contre-complots. Aussi joueur qu'érudit, Raphaël Jerusalmy met en scène un François Villon vif et intrépide, qui impose les forces de l'esprit contre la toute-puissance des dogmes et des armes, pour faire triompher l'humanisme et la liberté.

Otto J. Steiner, critique musical de Salzbourg, tient son journal pendant son séjour dans un sanatorium, de juillet 1939 à août 1940, alors que l'Europe est en guerre. Prix Emmanuel-Roblès 2013. Premier roman

"Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 1940 Αυτή η ανάμειξη των ναζί στον προγραμματισμό του Festspiele είναι απαράδεκτη. Εξοργιστική. Και η μετατροπή του Φεστιβάλ σε χυδαίο εργαλείο προπαγάνδας, σε ψυχαγωγία για το στράτευμα, είναι η χαριστική βολή. Να κρατάνε όμηρο τον Μότσαρτ. Να τον ταπεινώνουν έτσι. Μα δεν υπάρχει κανείς ν' αποτρέψει αυτή την ύβρη; Μου φαίνεται πως, τώρα, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο! Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να κάνουν κάτι τέτοιο. Χωρίς καμία αντίδραση, καμία αντίσταση. Αυτή η φάρσα πρέπει να τελειώνει. Πάση θυσία. Πρέπει να σώσουμε τον Μότσαρτ!" Η ιστορία μιας μουσικής τρομοκρατικής επίθεσης. Το καλοκαίρι του 1939, λίγο μετά την προσάρτηση της Αυστρίας στο γερμανικό Ράιχ, ο Ότο Γ. Στάινερ νοσηλεύεται σε ένα σανατόριο του Ζάλτσμπουργκ, ενώ απ' έξω η ιστορία δείχνει τα δόντια της. Αυστριακός, Εβραίος (λιγάκι), μόνος (εντελώς), αγαπά πλέον μόνο τη μουσική, ενώ η φυματίωση και η ταπείνωση της ασθένειας τον σπρώχνουν λίγο-λίγο στο περιθώριο του κόσμου. Ενός κόσμου που ηχεί παράφωνος στο ευαίσθητο αυτί του. Όλα μοιάζουν προαποφασισμένα, όταν ένα τυχαίο γεγονός τον φέρνει πολύ κοντά στο να αλλάξει την πορεία του αιώνα. Κι αν δεν έμενε τίποτα πια για να σώσει κανείς εκτός από τον Μότσαρτ;