Ιχνευταί

Ο πάπυρος που περιέχει τους Ιχνευτές ανακαλύφθηκε το 1907 στην αιγυπτιακή πόλη της Οξυρρύγχου και πρωτοεκδόθηκε από τον σπουδαίο παπυρολόγο Arthur Hunt το 1912. Η υπόθεση του έργου αναφέρεται σε δύο θαυμαστές πράξεις που συνδέονται με τη γέννηση του Ερμή: την κλοπή των βοδιών του Απόλλωνα και την εφεύρεση της λύρας. Πρόκειται για διήγηση που, με ορισμένες αποκλίσεις, ήταν πριν από τον Σοφοκλή γνωστή από λογοτεχνικές πηγές του 6ου και του 5ου αι. π.Χ. όπως ο «ομηρικός ύμνος» "Εις Ερμήν", οι καταλογικές "Μεγάλες Ηοίες" του Ησιόδου και ένας ύμνος του Αλκαίου στον Ερμή (απ. 308b L-P). Ο τόπος όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα του έργου, είναι το χλοερό, υλώδες και "ένθηρον" όρος Κυλλήνη (γνωστό σήμερα και ως Ζήρεια) στην Αρκαδία. Πιο συγκεκριμένα, η δράση ξετυλίγεται μπροστά στη σπηλιά, στην οποία η νύμφη Κυλλήνη ανατρέφει τον νεογέννητο θεό Ερμή. Τα δραματικά πρόσωπα με τη σειρά που εμφανίζονται είναι ο Απόλλων, ο Σιληνός, ο Χορός των Σατύρων [...], η νύμφη Κυλλήνη και [...] ο θεός Ερμής. [...]