Ρεμπώ ο γιός

Σὲ ἑπτὰ κεφάλαια συνθέτει ὁ Μισὸν τὴ βιογραφία τοῦ Ρεμπώ. Ἡ διορατικότατη, ἀνηλεὴς εἰλικρίνεια τοῦ ἑνὸς ἀντιμετωπίζει τὴ σὰν ἀμετακίνητο μονόλιθο ἀλήθεια τοῦ Ἄλλου. Μὲ ἀναφορές, συγκαλυμμένες ἢ σαφεῖς, στὴ ρητὴ προτίμηση τοῦ Ρεμπὼ γιὰ ζωγραφιὲς ἁπλοϊκές, παιδικὰ παραμύθια, ἄχαρους ρυθμούς· ἀναφορὲς στὶς φωτογραφίες του καὶ τὸ πασίγνωστο ὀβὰλ πορτραῖτο· στὰ γράμματά του, καὶ στὰ ποιήματά του συνεχῶς, ἀπὸ τὸ Πράσινο χάνι, τοὺς Καθισμένους καὶ τοὺς Ἑφτάχρονους ποιητὲς μέχρι τὴν Παιδικὴ ἡλικία καὶ τὴν Ἐποχή· σκάβοντας βαθιὰ νὰ βρεῖ τὴν ὕλη τῆς σχέσης του μὲ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς πνευματικοὺς προγόνους του, μὲ τοὺς συγκαιρινούς του ὁμότεχνους καὶ τοὺς ἀκάματους ὣς σήμερα σχολιαστές του καὶ βιογράφους, ὅπως ἐπίσης μὲ τὸν δάσκαλό του Ἰζαμπὰρ φυσικὰ καὶ τὸν Βερλαίν, μέχρι καὶ στὸ Χαρὰρ μὲ τὸν Κωνσταντίνο Σωτῆρο: ὁ Μισὸν γράφει ἕνα ἀριστούργημα πολὺ πυκνὰ ὑφασμένο καὶ στοχαστικὸ καὶ μὲ τὴ συγκίνηση ρυθμισμένο – ἕνα ἀριστούργημα ἐν τέλει ἀντάξιο τοῦ ἔργου καὶ τῆς ζωῆς τοῦ θηρίου ἐκείνου ἀπὸ τὴ Σαρλβίλ.